«Χρωστώ πολλά σε όλα τα αδέσποτα ζώα που έσωσα και υιοθέτησα»
Συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαποστόλου, Εκπαιδευτικός με Εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή, Εκπαιδεύτρια σκύλων (Απόφοιτη Kynagon Dog Trainers Academy), Συγγραφέας & Δημιουργός Ζω.Ε.Σ.
Γεννήθηκε στον Καναδά και πολύ γρήγορα επέστρεψε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα όπου διαμένει μέχρι και σήμερα ως μόνιμη κάτοικος της Νέας Σμύρνης που τόσο αγαπά.
Πολυαγαπημένο παιδί των γονιών της που μέχρι και που ενηλικιώθηκε και έφυγε για να ζήσει μόνη ανησυχούσαν συνεχώς για εκείνη, οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή με διαφορά ενός μήνα, αφήνοντάς της ένα τεράστιο ψυχικό κενό που αναπλήρωσαν τόσο συγκινητικά τα ζώα, με τα οποία όμως είχε ούτως ή άλλως μεγαλώσει από παιδί αλλά και η επαφή με τον εθελοντισμό που αφορούσε τα αδέσποτα ζώα. Ένα κοριτσάκι ήρεμο, εσωστρεφές, χαμηλών τόνων και εξαιρετικά ντροπαλό, που κανείς ίσως δεν προδιέγραφε την εξαιρετική του πορεία με τις αναρίθμητες συμμετοχές τόσο στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο, μετά την αποφοίτησή της από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Όταν ακούει κανείς το όνομα Τζόυς Ευείδη, εκτός από «εξαιρετική ηθοποιός», το μυαλό του αυτόματα πηγαίνει και στην ανεξάντλητη αγάπη της για τα ζώα αλλά και στον μεγάλο της αγώνα για τα αδέσποτα που γίνεται χρόνια τώρα με τόνους τόσο χαμηλούς που δεν φαίνονται στη δημοσιότητα ποτέ. Κάθε φορά που της έχει ζητηθεί να τα στηρίξει, δεν έχει πει ποτέ όχι, ενώ η καθημερινότητά της είναι γεμάτη ήχους από πατούσες που τρέχουν και κουνιστές χαρούμενες ουρές κάθε φορά που μπαίνει στο σπίτι να την καλωσορίσουν. Το να συζητάς μαζί της για τα ζώα, σε μαγνητίζει η θετική ενέργεια που εκπέμπει μα κυρίως η αλήθεια στο βλέμμα της και η αγωνία της για αυτά. Σε μια συνέντευξη εκ βαθέων στο περιοδικό μας που αφορά τη φιλοζωία, δεν δίστασε να δώσει απαντήσεις σε ό, τι ρωτήθηκε.
Περήφανα όπου βρεθείς και όπου σταθείς δηλώνεις τη φιλοζωία σου η οποία αλήθεια θα ήθελα να μάθω από πού ξεκίνησε; Από παιδί ή από κάποιο γεγονός που σε σημάδεψε στην πορεία;
Μεγάλωσα με ζώα. Οι γονείς μου τα λάτρευαν!
Η καλύτερη μου φίλη ήταν η γάτα μου η Φιλενάδα!
Πάντα υπήρχαν ζώα στη ζωή μας, όλα υιοθετημένα, όλα πρώην αδέσποτα και όλα είχαν βρεθεί στον δρόμο μας. Πόσο τυχερά αλήθεια!!!
Το 2010 έχασα τους γονείς μου με ένα μήνα διαφορά. Ο άνθρωπός μου επί 14 χρόνια μου ανακοίνωσε πως δεν θέλει να είναι πια ο άνθρωπός μου και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Ξιξάκος μου, αδεσποτάκι από την Κεφαλλονιά… παιδάκι μου γλυκό, υπεβλήθη αναγκαστικά σε ευθανασία, γιατί ήταν μονόδρομος από τη στιγμή που ο καρκίνος τον είχε διαλύσει.
Η ζωή μου το 2010 διαλύθηκε σαν φούσκα αφήνοντας με μόνη στην μαύρη άβυσσο των συναισθημάτων μου…
Τότε άρχισα να γνωρίζω διαδικτυακά εθελοντές!
Ανθρώπους μαγικούς που η ζωή τους ερχόταν σε δεύτερη μοίρα, καθώς προτεραιότητά τους ήταν τα αδέσποτα. Άνθρωποι δυνατοί ήρωες πραγματικοί: ο Θοδωρής, η Γεωργία, η Μάρθα, η Δέσποινα, η Κατερίνα, ο Βασίλης, η Αγγελική, ο Τάκης, η Ντόλυ, η Βάσω, η Λουκία, το Μαράκι, η Ντοριάννα και τόσοι άλλοι! Τότε άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει αδέσποτο στην Ελλάδα, τα τρελά ποσοστά των κακοποιήσεων παθητικών και ενεργητικών και την αναλγησία των ανθρώπων.
Πώς έγινε λοιπόν η πρώτη επαφή σου με ένα αδέσποτο κακοποιημένο πλάσμα;
Την περίοδο του 2010 που ήμουν στην συναισθηματική κατάσταση που περιέγραψα παραπάνω, ακριβώς τότε μπήκε στη ζωή μου η Τζίνα: ένα αδέσποτο πυροβολημένο και άκρως φοβικό «σεγκουτσι» από τη Μυτιλήνη.
Δεν είχα έρθει ποτέ σε επαφή με τόσο τρομαγμένο ζώο… Έβηχες και κρυβόταν, έκανε έξι μήνες να κατουρήσει εκτός σπιτιού από το στρες, έτρεμε σύγκορμη ακόμα και με τον αέρα. Μέσα στον πανικό της όμως αντλούσε χαρά από τα πάντα, αγαπούσε τους πάντες, ήθελε να ξεχάσει ό, τι πέρασε και να αρχίσει μια καινούρια χαρούμενη ζωή! Πόσο μοιάζαμε!!! Πόσο δεθήκαμε! Πόσα πράγματα μου έμαθε η Τζινούλα…
Όχι μόνο άρχισα να αντλώ χαρά, αλλά άρχισα να αποκτώ αυτοπεποίθηση!!! Ποια; Εγώ!!!
Λόγω του καλού της χαρακτήρα ξαφνικά από ντουέτο, γίναμε επτά!!! Ήρθε στη ζωή μας η Ζιζού που έχασε τον μπαμπά της, ο Παπουζέλ που βρέθηκε ανάμεσα στις νταλίκες στην Καβάλας, και τέσσερις γάτες εκ των οποίων γηραιότερη η Κοκό!
Δυστυχώς την Τζινούλα μου την έχασα και αυτή από έναν άτιμο καρκίνο, αλλά τώρα πια έχω γίνει εγώ η ΤΖΙΝΑ… ξεχνώ τις φρίκες της ζωής και το προχωράω, αφού έτσι με έμαθε το κορίτσι μου.
Τόσα ζώα λοιπόν στην καθημερινότητά σου και πώς είναι η ζωή μαζί τους ειδικά αυτή την εποχή που κλειστήκαμε σχεδόν δύο μήνες όλοι μας μέσα στο σπίτι;
Τα μέτρα με βρήκαν στην κορύφωση της δουλειάς μου, καθώς μόλις είχαμε κάνει πρεμιέρα στο θέατρο μετά από πολύωρες και επίπονες πρόβες μηνών, παράλληλα με γυρίσματα για το «Καφέ της Χαράς»! Και ξαφνικά όλα σταμάτησαν! Αν δεν είχα τα ζώα την εποχή της καραντίνας θα είχα οδηγηθεί στην τρέλα με μαθηματική ακρίβεια! Όπως όλοι ξέρουμε τα ζώα αποτελούν μια πλήρης απασχόληση. Από τη μια τα δικά μου ζώα, από την άλλη τα αδέσποτα, γέμιζε η μέρα μου. Αλλά ήταν μοναδική και η χαρά που μου έδωσε η καραντίνα με τις υπέροχες υιοθεσίες που έγιναν.
Πιστεύεις πως η συμβίωση μαζί τους επηρεάζει τη δουλειά σου και πώς; Τι γίνεται τις περιόδους που εργάζεσαι αρκετές ώρες ή χρειάζεται να ταξιδέψεις μακριά για μέρες για επαγγελματικούς λόγους;
Η συμβίωση με τα ζώα ομορφαίνει και γλυκαίνει την καθημερινότητά μου όσο σκληρή κι αν ήταν η μέρα μου. Μια ουρά που κουνάει και ένα χουρχουρητό που ακούγεται πλάι μου με κάνουν να τα ξεχάσω όλα. Ακόμη και μια πολύ δύσκολη μέρα!
Ομολογώ πως είναι δύσκολο και για μένα και για τα ζώα μου, όταν πρέπει να αποχωριστούμε. Παρ’ ότι μονογονεϊκή οικογένεια εμείς, έχουμε ευτυχώς θείους που μας αγαπάνε και μας φροντίζουν πάντα, όταν χρειάζεται να απουσιάσει η μαμά!
Αναρωτιέμαι έχεις αφήσει ποτέ ζώο αβοήθητο που υποφέρει και βρέθηκε στον δρόμο σου;
Όχι, στον δρόμο μου όχι! Αλλά έχω δει δυστυχώς ζώα σε άθλια κατάσταση μέσα από το πούλμαν της περιοδείας, που δεν προλάβαινα να κάνω τίποτα για αυτά… Αυτά τα ζώα… αυτά τα μάτια τους που ζητούσαν βοήθεια, θα με στοιχειώνουν για πάντα. Είναι ένας λόγος που «μισώ» τις περιοδείες!
Γνωρίζω ότι έχεις αναλάβει να βρεις κατάλληλες οικογένειες για αρκετά ζώα. Ποια είναι τα κριτήρια για να αποφασίσεις πως κάποιος είναι υπεύθυνος κηδεμόνας για ένα ζώο;
Έχω πάρει πολύ πατριωτικά το θέμα της υιοθεσίας αδέσποτων ζώων. Και είναι αλήθεια πως έχω αναλάβει πολλές υιοθεσίες και είναι κάτι που πάντα θα με συγκινεί. Νομίζω πως το κριτήριο μου είναι αλάθητο! Μπορώ πολύ καλά να καταλάβω ποιος θα λατρέψει το ζώο και θα του προσφέρει ευζωία, που τελικά αυτό είναι και το σημαντικότερο για αυτά τα πλάσματα! Το χάρισμά μου είναι κληρονομικό!!!
Σε βλέπω τόσο συχνά να κοινοποιείς αδέσποτα ζώα προς υιοθεσία στο διαδίκτυο με έναν τόσο όμορφο και θετικό τρόπο; Θεωρείς πως ο κόσμος έχει βαρεθεί με τα «δακρύβρεχτα» post που κυρίως στοχεύουν στο να αφυπνίσουν τον οίκτο κάποιου να τα υιοθετήσει;
Θεωρώ καταρχάς πολύ σημαντικές τις κοινοποιήσεις δακρύβρεχτες ή χαριτωμένες!! Είναι απαραίτητες, για εκείνη τη μία και μοναδική στιγμή που μπορεί να δει κάποιος το ζώο που θα ήθελε να υιοθετήσει! Και είναι και αν μη τι άλλο μια ευκαιρία ζωής για τα αδέσποτα. Πολλές φορές δεν σχολιάζω καν το post! Απλά κοινοποιώ. Δεν ξέρετε πόσα θαύματα έχουν συμβεί από αυτή την απλή κίνηση!
Όσες φορές προσκλήθηκες να υποστηρίξεις τα αδέσποτα ζώα ήσουν δίχως δεύτερη σκέψη εκεί. Πόσο σημαντικό είναι θεωρείς η στήριξη αυτών των πλασμάτων από ανθρώπους αρκετά αναγνωρίσιμους στη χώρα;
Δυστυχώς η χώρα μας βρίσκεται σε εμβρυακό στάδιο σε σχέση με τη γνώση που έχουμε για τα αδέσποτα. Το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο καθένας μας από οποιοδήποτε πόστο είναι να εξηγεί το μέγεθος του προβλήματος και να κάνει την προσπάθειά του να αλλάξει συνειδήσεις.
Ποιοι είναι πιστεύεις οι βασικοί λόγοι που εγκαταλείπει κάποιος το κατοικίδιό του;
Ο μοναδικός λόγος που μπορώ να κατανοήσω ότι εξαναγκάζει κάποιον να εγκαταλείψει το ζώο του είναι ο πυρηνικός όλεθρος ή η μαύρη του ψυχή!
Κανένας άλλος!!!
Ποια είναι τελικά η λύση στο θέμα των αδέσποτων ζώων;
Ένας συντονισμός πραγμάτων με πρώτη και κύρια τη δίκη σου δράση Κατερίνα με τις Ζω.Ε.Σ. που μιλάς σε παιδιά και προσπαθείς μέσω των εκπαιδευτικών προγραμμάτων να τους εξηγήσεις με τρόπο απλό, κατανοητό και βιωματικό τι σημαίνει «γίνομαι υπεύθυνος κηδεμόνας» για ένα ζώο και σέβομαι και αγαπώ όλα τα ζώα και το περιβάλλον! Η λύση στο θέμα των αδέσποτων είναι να μη σταματάμε να μιλάμε όλοι, να ενημερώνουμε, να στειρώνουμε να περιθάλπουμε και να υιοθετούμε κυριολεκτικά μέχρι να αδειάσουν όλα τα κλουβιά!
Η Διώνη είναι ένας σκύλος που όπως έχεις δηλώσει σε συγκίνησε πολύ με την ιστορία της, αλλά και τη δύναμη της αναγέννησής της. Θα τη συνόδευες σε κάποια από τις επισκέψεις στα σχολεία;
Με συγκίνησε όντως, γιατί όπως λες και εσύ συχνά, μοιάζει τόσο ίδια με χιλιάδες άλλες, αλλά είχε μια τόσο όμορφη κατάληξη για όλους. Βρεθήκατε οι δυο σας και θεωρώ ότι πρώτα η Διώνη και μετά εσύ, μπορείτε να σμιλέψετε ανθρώπους και συνειδήσεις που είναι το σημαντικότερο όλων! Γι’ αυτό μετά μεγάλης μου χαράς και τιμής θα την συνοδέψω όπου μου ζητήσει!!!!
Υιοθετώντας ένα ζώο, τελικά το σώζουμε εμείς ή σώζει εκείνο εμάς;
Τι ωραία ερώτηση αλήθεια! Εγώ έχω σωθεί από τα ζώα που υιοθέτησα και τους χρωστάω πολλά!
Ίσως και να μην είμαι η καλύτερη κηδεμόνας του κόσμου, αλλά σε επίπεδο αγάπης «χτυπάω κόκκινο»! Ίσως γι’ αυτό τα κάνω κάπως «μαμόθρεφτα»!
