Μια συνέντευξη στη WomansWorld μου έδωσε το έναυσμα να ψάξω περισσότερα για την κυρία Σούζαν Σκοτς, ειδική γλωσσολόγο με εξειδίκευση στην ανθρώπινη μελωδία, που εργάζεται στο σουηδικό πανεπιστήμιο Lund και η οποία έγραψε το φαινομενικά τουλαχιστον πολύ ενδιαφέρον βιβλίο “Η μυστική γλώσσα των γατών”.
Γράφει ο Tsitsos the Cat, Βlogger (https://www.tsitsosthecat.gr/meow/)
Η Σκοτς επισημαίνει στην πρόσφατη συνέντευξή της αυτό που έχουμε αναφέρει πολλές φορές, ότι η γάτα έμαθε να χρησιμοποιεί – ως ευφυές πλάσμα που είναι – την γλώσσα των νιάου μετά την “εξημέρωση” από τους ανθρώπους. Εδώ να πω ότι είναι κάπως άστοχο να μιλάμε για εξημέρωση όταν η γάτα διατηρεί πάρα πολλά από τα ένστικτα του “άγριου” προγόνου της. Αυτό όμως δεν την εμπόδισε να αξιοποιήσει το μεγάλο όπλο των “νιάου” για να κάνει τη ζωή της κοντά στον άνθρωπο πιο εύκολη!
Η Σκοτς αναφέρει χαρακτηριστικά «Ένα νιαούρισμα στην κουζίνα την ώρα του πρωινού ήταν διαφορετικό από το νιαούρισμα όταν μια γάτα έχει είχε κλειδωθεί κατά λάθος σε μια ντουλάπα» και προσθέτει «Σε αντίθεση με τις γάτες, εμείς δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τους άλλους μέσω της όσφρησης και έχουμε στενότερο οπτικό πεδίο από ό,τι εκείνες.
Έτσι, οι γάτες για να τραβήξουν την προσοχή μας, ανακάλυψαν ότι ο ήχος λειτουργεί καλύτερα. Πράγματι, το νιαούρισμα είναι παρόμοιο με το κλάμα του ανθρώπινου βρέφους, κάτι που θα αγγίξει την ανθρώπινη καρδιά και θα μας κάνει να ανταποκριθούμε»!
Το Σουζανάκι γίνεται και πιο συγκεκριμένη και μιλάει για την έρευνά της που μπορεί να βοηθήσει εμάς, τους φανατικούς γατολάτρεις να καταλάβουμε καλύτερα τα νιαουρίσματα της γάτας μας.
Η έρευνα λοιπόν της Σούζαν δείχνει ξεκάθαρα ότι τα “νιάου” τα χρησιμοποιεί η γάτα απευθυνόμενη κατά βάση στους χούμανς και υπάρχουν διαφορετικά “νιάου” για διαφορετικές περιπτώσεις. Δηλαδή το “νιάου” όταν η γάτα θέλει φαγητό διαφέρει από το “νιάου” όταν επιζητεί παιχνίδι, ή να βγει έξω από το σπίτι!
Διευκρίνηση
Εδώ πρέπει να κάνουμε ξεκάθαρο ότι όταν μιλάμε για τα “νιάου” δεν πρέπει να τα συγχέουμε με άλλους ήχους της γάτας όπως οι περίφημες τρίλιες (τρίλισμα) που είναι ήχοι που βγάζουν οι γάτες όταν συναντούν φιλικά πλάσματα (ανθρώπους ή άλλες γάτες – που να δείτε τι τρίλιες βγάζει η Μπαλού όταν μας βλέπει να εμφανιζόμαστε στην αυλή -! Ομοίως τα κχχχχ, τα γρυλίσματα, τα ουρλιαχτά είναι άλλο πράμα από τα νιαουρίσματα και δηλώνουν αμυντικές/επιθετικές διαθέσεις! Ενώ το εξίσου περίφημο τιτίβισμα γίνεται συχνά όταν η γάτα λοκάρει ένα θήραμα. Ε όλοι αυτοί οι ήχοι δεν πρέπει να συγχέονται με το νιαούρισμα!
Τα 4 είδη νιάου της Σούζαν
Το ενδιαφέρον που βρήκε η Σούζαν και αποκαλύπτει σε ετούτη τη συνέντευξη είναι ότι κατάφερε να εντοπίσει 4 διαφορετικούς υποτύπους του κλασσικού νιαουρίσματος και να μας τους περιγράψει!
Οι τέσσερις κατηγορίες του νιαουρίσματος είναι οι ακόλουθες:
• Το πρώτο “είδος” νιάου κινείται σε υψηλούς τόνους και σε αυτό αναγνωρίζουμε τα φωνήεντα ‘i’ και ‘e’ και ακούγεται κάπως σαν “miew“. H Σούζαν θεωρεί ότι οι γάτες το χρησιμοποιούν όταν θέλουν να τραβήξουν την προσοχή των ανθρώπων (και ενίοτε άλλων γατών – αφού το εξέλιξαν που το εξέλιξαν το νιαούρισμα, γιατί να μην το χρησιμοποιήσουν και μεταξύ τους) ή όταν είναι προβληματισμένες/στεναχωρημένες! Θυμίζει το κλασσικό ‘νιάου’ (meow) αλλά με πολύ συγκεκριμένα φωνήεντα και σε αυστηρά ψηλούς τόνους
• Το δεύτερο είδος νιάου που γίνεται με ανοιχτό το στόμα χαρακτηριζεται από ένα μακρόσυρτο φωνήεν “ahhh“. Μοιάζει με στρίγκλισμα και κατά την Σούζαν μιμείται την αγωνία αλλά στην πραγματικότητα η γάτα το χρησιμοποιεί όταν έχει όρεξη για παιχνίδι.
• Στην τρίτη κατηγορία νιάου, έχουμε ένα ήχο που αποτυπώνεται κατά την Σούζαν κάπως σαν “meo moo“. Εκεί ο ήχος ξεκινάει μελωδικά και πέφτει απότομα στο τέλος! Η γάτα χρησιμοποιεί αυτό τον ήχο όταν έχει στρες και νιώθει εγκλωβισμένη. Έχω την εντύπωση ότι αυτό τον ήχο κάνει και ο Τσιτς όταν θέλει να βγει έξω!
• Για να πάμε στο ολ τάιμ κλάσικ νιάου (meow) και σύμφωνα με την Σούζαν μπορεί να χρησιμοποιείται σε διάφορες περιπτώσεις όπως όταν πεινάει, όταν θέλει παιχνίδι, αγκαλιές κλπ! Σε αυτόν τον ήχο παρατηρούμε διάφορα φωνήεντα και έχει μάλλον το μεγαλύτερο ενδιαφέρον – τουλάχιστον για τη Σούζαν. Σε αυτό τον ήχο το στόμα ανοίγει και κλείνει (σε αντίθεση πχ με τον δεύτερο τύπο). Από όλα αυτά συμπεραίνουμε ότι επ ́ουδεμί δεν υπάρχει μόνο ένα .. ‘νιαου’. Υπάρχει τεράστια ποικιλία που χρωματίζεται από την χροιά φωνής της κάθε γάτας, από τα σκέρτσα και της προτιμήσεις της και παρουσιάζει μπόλικες παραλλαγές ανάλογα με τις διαθέσεις της!
Κλείνοντας η Σούζαν σχολιάζει ότι η γατογλώσσα διαφέρει πολύ από αυτή των ανθρώπων, δεν έχει γραμματική και συντακτικό ή μεγάλο πλήθος λέξεων, αλλά .. τη δουλειά της την κάνει. Η γάτα μπορεί να επικοινωνήσει εξαιρετικά και μέσω των ήχων που παράγει! Και πως αλλιώς επικοινωνεί; Α εδώ είναι πολύ μπροστά! Επικοινωνεί κατά βάση με τη γλώσσα του σώματος, που τόσο έχει ατονήσει στους ανθρώπους!
