Φοιτητικά διλήμματα: Είμαι έτοιμος για ένα κατοικίδιο;

Γράφει η Νατάσσα Κωστάκη, editor Κατοικίδια εν Δράσει

Πέρασες με επιτυχία τις τελικές εξετάσεις στο σχολείο και κατάφερες να πιάσεις τη βαθμολογία για την Πανεπιστημιακή σχολή που ονειρευόσουν! Ο κόπος και ο χρόνος που επένδυσες απέδωσαν και όλα δείχνουν ότι το μέλλον είναι μπροστά σου, ώστε να κατακτήσεις τα όνειρα και τους στόχους σου! Και αφού ξεκίνησες να ψάχνεις σπίτι ή εστία για να περάσεις τα ανέμελα φοιτητικά σου χρόνια, να οργανώσεις το χρόνο και τις σκέψεις σου -αφού πλέον θα χρειαστεί να μάθεις να ζεις μακριά από στην ασφάλεια της οικογενειακής θαλπωρής-, μία ακόμη σκέψη στριφογυρίζει στο μυαλό σου: Μήπως ήρθε η στιγμή να αποκτήσω το μικρό φίλο που πάντα επιθυμούσα;

Απόφαση
Ένας κύριος λόγος -πέρα από τη φιλοζωία- που κάποιος φοιτητής αποφασίζει να βάλει στη ζωή και την καθημερινότητά του κάποιο κατοικίδιο, ιδίως εάν περάσει σε κάποια σχολή εκτός της πόλης που ήδη μένει, είναι η μοναξιά. Το να ξεκινήσει κάποιος μία νέα ζωή, σε μία άλλη πόλη, με άγνωστα πρόσωπα και μέρη, δεν είναι πάντα εύκολο για όλους. Έχοντας τον πιστό σου φίλο παρέα σε αυτό το καινούριο κεφάλαιο της ζωής σου, θα σε βοηθήσει σημαντικά, ιδίως τις πρώτες ημέρες της προσαρμογής σου στο νέο περιβάλλον, αφού γυρνώντας στο σπίτι θα είναι πάντα εκεί να σε περιμένει.

Υπευθυνότητα και διαχείριση χρόνου

Παρ’ όλα αυτά, η απόφαση να βάλεις ένα μικρό ζωάκι στην καθημερινότητά σου απαιτεί πολλή σκέψη και σχεδιασμό, γιατί είναι ευθύνη και δέσμευση χρόνων. Ένα κατοικίδιο έχει πολλές καθημερινές ανάγκες που αφορούν στην εκτόνωση, πνευματική και σωματική, την κοινωνικοποίηση, τη σωστή διατροφή και την υγεία του.

Είσαι ο κηδεμόνας του, οπότε πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένος και αποφασισμένος ότι η ευζωία του θα έρχεται πρώτη σε προτεραιότητα, σε σύγκριση, π.χ., με μία εκδρομή που θα σου προτείνουν οι συμφοιτητές σου (σε περίπτωση που το κατοικίδιό σου δεν είναι εφικτό να σε ακολουθήσει), κάποια έξοδο απευθείας μετά το μάθημα κ.λπ. Κάθε ζωντανός νοήμονας οργανισμός έχει ανάγκη την προσοχή και τις ποιοτικές στιγμές. Έτσι θα πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι σωστά το χρόνο σου, ανάμεσα στη μελέτη, τους φίλους και το μικρό σου φίλο, ώστε όλα να βρίσκονται σε ισορροπία.

Στρες εξετάσεων
Αποδεδειγμένα, η συμβίωση με ένα ζωάκι επιδρά θετικά στον τρόπο ζωής μας, βελτιώνει τη διάθεση και προάγει την υγεία συνολικά, σε επίπεδο σώματος, μυαλού και ψυχής. Επιστημονικές μελέτες που έχουν γίνει ανά καιρούς σε φοιτητές σε περιόδους εξετάσεων, έδειξαν ότι τα ποσοστά μαθησιακού στρες ήταν πολύ χαμηλότερα, ειδικότερα σε εκείνους που ζούσαν με κάποιο κατοικίδιο. Η επαφή μέσω του χαϊδέματος, το παιχνίδι και γενικότερα η ενασχόληση με το μικρό σου φίλο, απελευθερώνει στον οργανισμό σου σεροτονίνη και ντοπαμίνη, που ευθύνονται για το αίσθημα ευφορίας και την ελάττωση του άγχους!

Έξοδα
Ένας άλλος πολύ σημαντικός παράγοντας που πρέπει να λάβεις υπόψη, αφού αποφασίσεις να μοιραστείς τη ζωή σου με κάποιο ζωάκι, είναι τα πάγια έξοδα που θα παρουσιαστούν φροντίζοντας τον καλύτερό σου φίλο. Η τροφή και τα κτηνιατρικά έξοδα είναι κάποια από αυτά και χρειάζονται σωστή διαχείριση και προγραμματισμό, ώστε να μην υπερβείς τον προϋπολογισμό που διαθέτεις.

Εθελοντική εργασία
Εάν υπάρχει ήδη κάποιο κατοικίδιο στην οικογένεια, αλλά η εστία που θα μείνεις δεν επιτρέπει ζωάκια ή τα έξοδα επιβαρύνουν πολύ την οικογένειά σου και δεν μπορείς να υποστηρίξεις άλλο ένα έξτρα μέλος (γιατί, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα ζωάκια είναι και πρέπει να τους φερόμαστε ως μέλη της οικογένειας), αλλά παρ’ όλα αυτά έχεις την ανάγκη για επαφή και επικοινωνία με τα ζωάκια, υπάρχει πάντα η εθελοντική εργασία σε κάποιο φιλοζωικό σωματείο. Μία αξιόλογη πράξη, μέσα από την οποία και εσείς παράγετε σημαντικό έργο -και προετοιμάζεστε ώστε να γίνετε στο μέλλον σωστότεροι κηδεμόνες-, αλλά παράλληλα συνεισφέρετε ώστε αυτά τα ζωάκια να βρουν μελλοντικά την κατάλληλη οικογένεια.

Γι’ αυτό το δίλημμα, το περιοδικό “Κατοικίδια εν Δράσει” συνάντησε δύο νέα παιδιά, τον Χρήστο Γαλίζη, (22 ετών -ΤΕΙ Χαλκίδας Μηχανικών Αεροσκαφών) και τη Μαρίνα Καβαθά (22 ετών -ΕΜΠ ΗΜΜΥ), οι οποίοι μοιράστηκαν μαζί μας την εμπειρία του να είσαι φοιτητής και κηδεμόνας δύο υπέροχων σκύλων.

Χρήστο και Μαρίνα, πείτε μου λίγα λόγια για εσάς, σε ποια σχολή σπουδάζετε και ποια είναι η σχέση σας με τα ζώα;
Χ. Γεια σας, είμαι ο Χρήστος, ζω στην Αθήνα και σπουδάζω στη Χαλκίδα στο ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας στο τμήμα Μηχ. Αεροσκαφών. Η σχέση μου με τα ζώα ήταν από πάντα πολύ καλή, με γέμιζαν χαρά και ευτυχία. Από μικρός ένιωθα την ανάγκη να αποκτήσω ένα δικό μου σκύλο.

Μ. Γεια σας και από εμένα. Είμαι 22 χρόνων, μένω στην Αθήνα και σπουδάζω στο τμήμα των ηλεκτρολόγων μηχανικών και μηχανικών υπολογιστών του ΕΜΠ. Από μικρή είχα δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για τα ζώα (στο σπίτι είχαμε γάτες και σκύλους), όμως η μεγάλη μου αγάπη είναι οι σκύλοι και τα άλογα. Θεωρώ πως είναι ζώα με πολύ υψηλή νοημοσύνη, συνεπώς είναι και πιο κοντά στους ανθρώπους.

Πότε αποφασίσατε να αποκτήσετε το πρώτο σας κατοικίδιο (αφού περάσατε στο Πανεπιστήμιο ή πριν; ) και ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν σε αυτή την απόφαση;
Χ. Αποφάσισα να πάρω σκύλο στο πρώτο έτος, διότι είχα την ανάγκη να αποκτήσω ένα δικό μου κατοικίδιο. Κατά την παιδική μου ηλικία είχαμε ζωάκια στο σπίτι, όμως δεν ήμουν εγώ υπεύθυνος γι’ αυτά. Έτσι πήρα την απόφαση να πάρω μια τέτοια μεγάλη ευθύνη, να ζήσω την εμπειρία, να προσπαθήσω να καταλάβω τον κόσμο τους και να δω πώς είναι η καθημερινότητά μου μαζί τους.

Μ. Όπως ο Χρήστος, έτσι και εγώ, αποφάσισα να αποκτήσω το σκύλο μου όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, με τη μόνη διαφορά ότι στη δική μου περίπτωση δεν ήταν προσχεδιασμένο. Όταν ήμουν στο δεύτερο έτος, έμαθα πως υπήρχε μια οικογένεια που ήθελε με κάθε τρόπο να δώσει αυτό το σκύλο και ότι αφού δεν υπήρχε ανταπόκριση, ο σκύλος θα “μετακόμιζε στο δρόμο”. Είπα, λοιπόν, ας πάμε να το δούμε, και έτσι κατέληξε μαζί μου.

Πώς είναι η καθημερινότητα ενός φοιτητή που είναι και κηδεμόνας μικρού ζώου;
Χ. Η καθημερινότητα δεν θα έλεγα ότι είναι δύσκολη. Συνήθως, κάθε πρωί πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο μια μικρή βόλτα στο βουνό προτού φύγω για τη σχολή, αφού ο Υμηττός είναι μόλις δέκα λεπτά από το σπίτι μας. Μόλις γυρίσω θα παίξουμε και θα μάθουμε καινούρια τρικ. Αργότερα, εάν έχω κανονίσει να πάω κάπου και μπορεί να με ακολουθήσει θα έρθει μαζί, αλλιώς θα μείνει στο σπίτι περιμένοντάς με. Τέλος, 3-4 φορές την εβδομάδα εκτονωνόμαστε και διασκεδάζουμε μαζί σε ένα πολύ αγαπημένο μας άθλημα, το agility.
Μ. Το βασικό καθημερινό μας πρόγραμμα είναι το ίδιο, αφού πηγαίνουμε μαζί στο βουνό και έχουμε κοινές εξόδους και προπονήσεις σε αυτό το υπέροχο άθλημα. Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι πως προτού αποκτήσω την Ήρα δεν είχα πρόγραμμα και συγκεκριμένους στόχους. Με την είσοδο του σκύλου στη ζωή μου όλα αυτά αναγκαστικά άλλαξαν, διότι πρέπει να βγει βόλτα, πρέπει να παίξει, πρέπει να εκπαιδευτεί. Έτσι, κατά συνέπεια και με την πάροδο του χρόνου σε παρασύρει σε μία πιο οργανωμένη ζωή.

Σας έχει δυσκολέψει κάπου η απόφαση του να είστε κηδεμόνες σκύλων, σε σχέση με τη φοιτητική σας ζωή (έξοδα, διαχείριση χρόνου, εκδρομές, διάβασμα/εξετάσεις);
Χ. Δεν με έχει δυσκολέψει σε τίποτα. Με σωστό πρόγραμμα και θέληση, όλα είναι εφικτά.

Μ. Δεν θα έλεγα ότι με έχει δυσκολέψει κάπου. Ίσως να ήταν κάποιο θέμα οι οργανωμένες φοιτητικές εκδρομές, αλλά εγώ προτιμώ να κανονίζω εξορμήσεις με την παρέα μου ξεχωριστά. Όσον αφορά στα έξοδα, παρόλο που προσπαθώ όσο γίνεται να τους παρέχουμε υψηλή ποιότητα ζωής, δεν έχει επηρεαστεί σχεδόν καθόλου ο προϋπολογισμός μας.

Όταν σε μία οικογένεια υπάρχει ήδη κάποιο κατοικίδιο, πιστεύετε ότι περνώντας σε μία σχολή που βρίσκεται σε άλλη πόλη ή ξεκινώντας σπουδές στο εξωτερικό, το ζωάκι μας είναι σωστό να μας ακολουθήσει (ή να μείνει με την οικογένεια) και ποιες δυσκολίες μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει (διαμονή, εστία, επιπλέον έξοδα κ.λπ.);
Χ. Σαφώς και πρέπει να μας ακολουθήσει, από τη στιγμή που είναι υπό την προστασία μας, εγώ προσωπικά θα αναλάμβανα αυτή την ευθύνη. Όσο περίεργο και εάν θα σας φανεί, θα προτιμούσα να επιβαρυνθώ με παραπάνω έξοδα, παρά να αφήσω πίσω το σκύλο μου.

Μ. Πιστεύω ότι πρέπει να ακολουθήσει όπου και εάν πάμε. Ο οικονομικός παράγοντας δεν νομίζω ότι είναι καλή δικαιολογία, γιατί πάντα υπάρχουν οικονομικές λύσεις (π.χ., συγκατοίκηση).

Τι θα συμβουλεύατε όσους πέρασαν τώρα σε κάποια σχολή και σκέφτονται να βάλουν στη ζωή τους ένα μικρό ζωάκι;
Χ. Αξίζει να πάρουν μία τέτοια ευθύνη. Αυτά τα πλασματάκια μόνο αγάπη μπορούν να μας δώσουν και να μας μάθουν πολλά για τη ζωή, έτσι το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το εκμεταλλευτούμε θετικά.

Μ. Θα ήταν μία καλή επιλογή να υιοθετήσουν ένα τετράποδο φίλο, αρκεί να είναι σε θέση όταν θα τελειώσουν τις σπουδές τους να το πάρουν στο σπίτι τους ή να μη μείνουν στο πατρικό τους σπίτι, εάν ο τετράποδος φίλος τους δεν είναι ευπρόσδεκτος. Το να τον αφήσουν στο δρόμο ή να τον χαρίσουν κάπου, είναι απλώς απαράδεκτο. Άλλη μία συμβουλή που θα έδινα είναι πως εάν δεν υπάρχει μεταφορικό μέσο, να επιλέξουν ένα
κατοικίδιο μικρού μεγέθους, ώστε να είναι εφικτή η μεταφορά.

Πηγές:
https://sophia.stkate.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1152&context=msw_papers
https://weareiu.com/blog/megan-tackett/5-reasons-college-students-and-pets-dont-mix
http://www.theplainsman.com/article/2017/01/housing-section-2017-a-students-guide-to-pet-ownership
https://www.thoughtco.com/having-pets-in-college-793587