Το είδος περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Lacepede το 1802 ως Lutjanus percula και αργότερα ακολούθησε εκ νέου η περιγραφή ως Amphiprion percula. Η λέξη Amphiprion – όνομα του γένους – προέρχεται από την ελληνική λέξη «αμφί» που σημαίνει και στις δύο πλευρές και την ελληνική λέξη “πριόν” που σημαίνει πριόνι.
Γράφει ο Σάκης Αργυρόπουλος, Διαχεριστής της ομάδας Facebook “Ενυδρειακές Συζητήσεις – Facebook community”
Το Amphipron percula μπορεί να αναγνωριστεί από τις τρεις λευκές γραμμές στο πορτοκαλί σώμα του, χωρίς όμως να μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ των δύο φύλων βάσει χρώματος. Η πρόσθια λευκή γραμμή τοποθετείται ακριβώς πίσω από το μάτι, η μεσαία γραμμή βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη μέση του ψαριού και η οπίσθια γραμμή εμφανίζεται κοντά στο ουραίο πτερύγιο.
Στην άγρια φύση το ψάρι συμβιώνει με ανεμώνες, όπως η Heteractis Magnifica, η Stichodactyla mertensii ή η Stichodactyla gigantea. Ωστόσο στο ενυδρείο το ψάρι κλόουν μπορεί να διατηρηθεί και χωρίς ανεμώνη. Η ανεμώνη προστατεύει το ψάρι από τα αρπακτικά όπως τα wrasses και άλλα damselfish και το ψάρι βοηθά την ανεμώνη με τη σίτησή της, την αύξηση της οξυγόνωσης και την απομάκρυνση απορριμμάτων από το σώμα της.
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με την ικανότητα των ψαριών να συμβιώνουν με τις ανεμώνες, χωρίς να προκαλούνται βλάβες σ’ αυτά. Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Marineland του Ειρηνικού από τον Δρ Demorest Davenport και τον Δρ Keneth Noris το 1958 αποκάλυψε ότι η βλέννα που εκκρίνεται από τα ψάρια εμποδίζει το τσίμπημα της ανεμώνης. Μια δεύτερη θεωρία είναι ότι η percula έχει αποκτήσει ανοσία έναντι των τοξινών της ανεμώνης. Πειραματικά έχει αποδειχτεί ότι ισχύει ένας συνδυασμός και των δύο. Δεδομένου ότι η Percula είναι ένα παμφάγο ζώο, απαιτεί μια ποικιλία τροφών. Το ψάρι στην άγρια φύση τρέφεται με φύκια, ζωοπλαγκτόν, σκουλήκια και μικρά μαλακόστρακα.
Αναπαραγωγή
Δεδομένου ότι αυτά τα ψάρια ζουν σε ένα ζεστό περιβάλλον, μπορούν να αναπαράγονται όλο τον χρόνο. Κάθε ομάδα ψαριών αποτελείται από ένα ζεύγος αναπαραγωγής και 0-4 μέλη (μη-ζευγάρια). Μέσα σε κάθε ομάδα υπάρχει ιεραρχία με βάση το μέγεθος: το θηλυκό είναι μεγαλύτερο, το αρσενικό αναπαραγωγής είναι το δεύτερο μεγαλύτερο και τα αρσενικά μη-ζευγάρια μικρότερα καθώς η ιεραρχία κατεβαίνει.
Στο συγκεκριμένο είδος ισχύει η πρωτανδρία, που σημαίνει ότι κάθε ψάρι γεννιέται αρσενικό κι αλλάζει σε θηλυκό μόνο αν το μοναδικό θηλυκό αναπαραγωγής πεθάνει. Αν το θηλυκό πεθάνει, το αρσενικό του ζευγαριού αλλάζει φύλο, γίνεται το θηλυκό αναπαραγωγής και το μεγαλύτερο αρσενικό (από τα μη-ζευγάρια) γίνεται το αρσενικό αναπαραγωγής.
Η διαδικασία αναπαραγωγής συσχετίζεται με το σεληνιακό κύκλο. Κατά τη διάρκεια της νύχτας το φεγγάρι διατηρεί ένα υψηλότερο επίπεδο εγρήγορσης και αυτό αυξάνει την αλληλεπίδραση με τα αρσενικά και τα θηλυκά. Πριν από την ωοτοκία, το αρσενικό προσελκύει το θηλυκό με τη συμπεριφορά του, φλερτάροντας. Στις δράσεις – συμπερφορές, περιλαμβάνονται η επέκταση των πτερυγίων τους, το δάγκωμα του θηλυκού και το κυνήγι της. Τα αρσενικά κολυμπούν επίσης γρήγορα προς τα πάνω και προς τα κάτω έτσι ώστε να προσελκύσουν τα θηλυκά.
Η περιοχή φωλιά είναι επίσης σημαντική για την επιβίωση των αυγών. Ανάλογα με το μέγεθος του θηλυκού γεννιούνται περίπου 400-1500 αυγά ανά κύκλο. Τα ψάρια γεννούν τα αυγά τους σε ένα ασφαλές σημείο κοντά στην ανεμώνη από όπου είναι πολύ εύκολο να προστατευτούν και οι γονείς μπορούν να υποχωρισουν ασφαλείς εντός της ανεμώνης, αν ο κίνδυνος συνεχιστεί. Τα ψάρια συνήθως κάνουν τις φωλιές τους το βράδυ, έχοντας προηγηθεί η επιλογή της κατάλληλης τοποθεσίας και ο επιμελής καθαρισμός της. Οι προτιμώμενες θέσεις για τα αυγά πρέπει να είναι επίπεδες ή ελαφρώς κυρτές. Στην αιχμαλωσία, πήλινα αγγεία και πιατάκια είναι μια σωστή επιλογή.
Διαφορές μεταξύ Ocellaris και Percula Clownfish
Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις από τους νέους ιδιοκτήτες clownfish είναι: “Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός Ocellaris και ενός Percula;” Υπάρχουν ορισμένες σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ειδών. Ραχιαίο πτερύγιο & αγκάθια: Το Amphiprion percula συνήθως έχει 10 ραχιαία αγκάθια. Αυτά είναι τα αγκάθια στο πτερύγιο στην κορυφή του ψαριού. Το Amphiprion ocellaris έχει 11 ραχιαία αγκάθια. Σε σπάνιες περιπτώσεις το percula έχει 9 αγκάθια στη ράχη και το ocellaris έχει 10.
Μαύρο περίγραμμα: Το ocellaris έχει πολύ μικρότερη μαύρη ρίγα ενώ το percula έχει συνήθως πιο χοντρές μαύρες ρίγες που «περιγράφουν» τις άσπρες ρίγες στο σώμα τους.
Χρώμα ματιών: Ένας άλλος τρόπος διάκρισης μεταξύ των δύο ειδών είναι το χρώμα του ματιού. Στην Percula υπάρχει έντονα πορτοκαλί χρώμα γύρω από το μάτι, ενώ στην Ocellaris μαύρο χρώμα. Επιπλέον, συχνά παρουσιάζουν πολλά κοινά στη συμπεριφορά τους. Για παράδειγμα φιλοξενούνται στους ίδιους τύπους ανεμώνης. Κολυμπούν με τον ίδιο «κωμικό» τρόπο, τρώνε την ίδια τροφή και να έχουν τις ίδιες απαιτήσεις για τη φροντίδα τους. Και τα δύο είναι συνήθως ήρεμα ψάρια, αλλά μπορεί να είναι αρκετά επιθετικά όταν μάχονται για την κυριαρχία ή την προστασία της φωλιάς.
Μπορεί ένα Ocellaris να ζευγαρώσει με ένα Percula; Ναι, μπορεί! Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για δύο ξεχωριστά είδη, μπορούν να ζευγαρώσουν. Το ψάρι αποτελεί υβρίδιο μεταξύ των δύο ειδών.
