Συνέντευξη στον Βασίλη Γουλιέλμο
Η εμπνεύστρια της ομάδας Ζω.Ε.Σ. ξεδιπλώνει το όνειρό της:
“Δεν ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο για να νικηθούμε, αλλά για να νικήσουμε”
Οι Ζω.Ε.Σ «κλείνουν» περίπου 2 χρόνια ενεργούς δράσης μέσα στα σχολεία και όχι μόνο.Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία τoυς;
Οι Ζω.Ε.Σ είναι το αποτέλεσμα ενός 15ετή ζωοφιλικού και «γεννήθηκαν» μάλλον μέσα μου το 1997, όταν και έκανα την πρώτη διάσωση του σκύλου μου από τα σκουπίδια και έπειτα με την είσοδο μου στο Παιδαγωγικό, όπου πείσθηκα πως απαραίτητο εφόδιο για όλα τα παιδιά θα ήταν η αγάπη για όλα τα έμψυχα όντα και κυρίως η κατανόηση του διπλανού, είτε όμοιου είτε διαφορετικού! Κάπως έτσι ξεκίνησα μια σειρά κάθε χρόνο περιβαλλοντικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων μέσα στην τάξη από το 2001. Όλα αυτά μαζί με πολλά άλλα που πάντα σχετίζονταν με αυτό και η κομβική για μένα μέρα που συνάντησα ετοιμοθάνατη τη Διώνη το 2011, δημιούργησαν τις Ζω.Ε.Σ! Οι οποίες ήταν και θα είναι πάντα αφιερωμένες σε κείνη! Και στην υπόσχεση που της έδωσα πως αν καταφέρει να ζήσει θα γυρίσουμε μαζί όλη την Ελλάδα, όπου υπάρχει σχολείο για να μιλήσουμε κυρίως για την ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ. Για το τι σημαίνει να μπαίνεις στη θέση του άλλου.
Για να παλέψουμε να χτίσουμε ένα κόσμο που δε θα επιτρέψει να βρεθεί άλλη «Διώνη»!
Και ο κόσμος αυτός ανήκει στα παιδιά!
Τους κρατούμε λοιπόν από το χέρι και τους δείχνουμε το δρόμο της άδολης αγάπης! Με την αρωγή ενός εκπαιδευτικού προγράμματος με απόλυτα παιδαγωγικούς στόχους και σκοπούς. Με την ομάδα μου που αποτελείται τόσο από ανθρώπους πολλών ειδικοτήτων και σχετικών πάνω στο κάθε θέμα που αγγίζουμε αλλά και ως αποτέλεσμα μιας συνεχούς περισυλλογής υλικού για 11 σχεδόν χρόνια. Καθετί ελέγχεται, αξιολογείται και μετά εισάγεται. Και συνεχώς ανανεώνεται!
Παρατηρώντας τη δράση σας μέχρι τώρα εντύπωση κάνει το γεγονός πως δεν γίνονται ενημερώσεις σε σχολεία σε συνεργασία με ζωοφιλικά σωματεία.
Έχοντας απόλυτη ευθύνη των όσων λέω, μέσα σε δύο χρόνια μονάχα τέσσερα από όλη την Ελλάδα με έχουν προσεγγίσει! Τα δύο από αυτά έχουν κάνει και υποομάδες και παλεύουν μαζί μου. Δε με εντυπωσίασε το γεγονός αυτό άσχετα αν με λυπεί βαθύτατα μιας που αποδεικνύει την ανυπαρξία συνοχής και ενότητας στο φιλοζωικό κόσμο και το χάσμα ανάμεσα τους το οποίο ολοένα μεγαλώνει. Όση ώρα πολλοί από μας παρακολουθούν άλαλοι κυριολεκτικά τους καβγάδες ενεργών φιλόζωων αλλά και σωματείων με μέτρο σύγκρισης το πόσα ζώα έσωσε ο καθένας ή περί χρημάτων που έχουν μαζευτεί για κάποιο περιστατικό, χιλιάδες ζώα πεθαίνουν αργά και βασανιστικά μέσα στα κυνοκομεία κολαστήρια και στους ελληνικούς δρόμους. Όλα αυτά κάνουν κακό στα ζώα, μιας και απομακρύνουν καθημερινά κόσμο από τη φιλοζωία. Η βία επίσης ως απάντηση στην εγκληματική συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα ζώα σίγουρα δεν είναι η λύση. Σαφώς στις εποχές που ζούμε όπου πολύ εύκολα σηκώνεις το όπλο που παράνομα συνήθως κατέχεις για να πυροβολήσεις το ζώο του γείτονα, τα όρια της αυτοδικίας γίνονται πολύ δυσδιάκριτα. Αν δε, φτάσεις στο σημείο να απαντήσεις στη βία με βία, τότε ναι μεν οι νόμοι δε λειτουργούν καθόλου στη χώρα, αλλά και εσύ έχεις χάσει το παιχνίδι και σίγουρα το δίκιο σου. Οι αγώνες για την επανάκτηση των δικαιωμάτων των ζώων θα πρέπει να μας βρούνε όλους ενωμένους. Όταν όλοι μας τα συμπονούμε, δεν υπάρχει τίποτα απολύτως να μας χωρίζει.
Οι Ζω.Ε.Σ δε θα πάρουν ποτέ μέρος σε όλο αυτό το «θέατρο του παραλόγου» και δε δήλωσαν ποτέ πως δημιουργήθηκαν για να κάνουν περισυλλογή και περίθαλψη ζώων, γιατί για όλους εμάς που τις απαρτίζουμε για κάθε ζώο που πεθαίνει ευθύνεται το περιβάλλον του και εμείς αυτό ήρθαμε να αλλάξουμε.
Είμαι πολύ περήφανη για μένα που με τόσο φόρτο εργασίας καταφέρνω και στηρίζω οικονομικά όσα περισσότερα ζώα μπορώ αλλά και για τους εθελοντές μου που δίνουν και εκείνοι τον προσωπικό τους αγώνα για αυτά.
Δε θα μας δείτε όμως ποτέ να περνάμε στην αντίπερα όχθη που είναι απόλυτο μίσος και οργή για τον συνάνθρωπο, ανελέητες κατάρες και χυδαιολογίες που σε καμία περίπτωση δεν τιμούν ανθρώπους που περνούν τις πόρτες των σχολείων.
Στηρίζουμε καταφύγια μέσω συναυλιών και δράσεων από ανθρώπους που συναισθάνονται τον αγώνα μας και πορεύονται στο πλάι μας.
Ποιες περιοχές καλύπτουν αυτή τη στιγμή οι Ζω.Ε.Σ και πώς θα μπορούσε κάποιος να ενταχθεί είτε ως υπεύθυνος ομάδας είτε ως εθελοντής;
Η βασική ομάδα καλύπτει την Ημαθία και τη Θεσσαλονίκη. Και υπάρχουν ομάδες στην Αθήνα, στην Άρτα, στη Λευκάδα, στη Φλώρινα, στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη, στα Δωδεκάνησα, στη Χαλκιδική και στη Θεσσαλία. Στην πορεία σαφώς δημιουργούνται και άλλες. Τις ομάδες αναλαμβάνουν συνάδελφοι μου, είτε εκπαιδευτικοί, είτε εκπαιδευτές σκύλων οι οποίοι αν μάλιστα είναι απόφοιτοι της Kynagon, έχουν τη δυνατότητα να έχουν και σκύλο μαζί τους, ο οποίος εκπαιδεύεται τουλάχιστον για 1,5 χρόνο και την απόλυτη επίβλεψη του έχει αποκλειστικά ο κ. Μουμιάδης Δημοσθένης ο οποίος και αποφασίζει πότε ένας σκύλος είναι έτοιμος να μπει μέσα στα σχολεία. Σκύλοι θα μπούνε στην ομάδα μόνο όταν είναι στο έπακρο εκπαιδευμένοι για αυτό που ζητάμε, ώστε να χτίζουμε σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης ανάμεσα σε παιδιά και σκυλιά. Οι εθελοντές για τις ομάδες περνούν από ένα 14ωρο σεμινάριο που οργανώνεται από την Ακαδημία Kynagon Dog Trainers Academy όπου και γίνεται και το δικό μας! Αμετάκλητη επιθυμία μου είναι όλοι εκείνοι που θα μπαίνουν στα σχολεία να είναι άρτια επιστημονικά καταρτισμένοι, να ξέρουν τι λένε και γιατί το λένε. Οι εποχές δεν αφήνουν περιθώρια για λάθη πόσο μάλλον σε τέτοιους χώρους! Η αγάπη για τα ζώα δεν αρκεί μόνο και σαφέστατα δε μας κάνει ειδικούς. Δε σταματάμε να μαθαίνουμε πάνω στην ψυχοσύνθεση των ζώων! Εγώ προσωπικά δε σταματώ ποτέ να «εκπαιδεύομαι»!
Οι Έλληνες είναι θεωρείτε φιλόζωοι;
Όταν υπάρχει τεράστιος αριθμός αδέσποτων τα οποία αργοπεθαίνουν από την πείνα και καθημερινά πολλαπλασιάζονται; Όταν χτυπούν με τα αυτοκίνητα τους ζώα και τα παρατάνε στους δρόμους και όταν οι φόλες έχουν γεμίσει μέχρι και πάρκα όπου παίζουν παιδιά; Όταν οι κηδεμόνες βγαίνουν βόλτα με τα δεσποζόμενα τους και γεμίζουν παντού με τα περιττώματα του ζώου τους ή όταν τα έχουν χωρίς λουρί να επιτίθενται σε άλλα ζώα;
Όταν τα αφήνουν αλυσοδεμένα ολόκληρα 24ωρα σε αυλές και μπαλκόνια; Όταν συμβαίνουν σεμινάρια ή εκδηλώσεις για ζωοφιλική ευαισθητοποίηση του κόσμου και υπάρχει ελάχιστη συμμετοχή; Αν υπολογίσω δε πως ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν την τεράστια σημασία της στείρωσης ως τη μοναδική λύση στο πρόβλημα των αδέσποτων ζώων, τους παράνομους εκτροφείς που ξεφυτρώνουν από παντού, τα pet shop που εξακολουθούν να πουλούν κουτάβια, τους εκπαιδευτές σκύλων που ανελέητα κάνουν χρήση πνιχτών και ηλεκτρικών κολάρων, θεωρώ πως ένα σοκαριστικό ποσοστό Ελλήνων πολιτών δεν έχουν ιδέα από το τι σημαίνει «3.000.000 περίπου αδέσποτα στην χωρίς κανένα έλεος για αυτά Ελλάδα». Η χώρα μας κατέχει χρόνια τώρα την πρώτη θέση όσον αφορά τις κάκιστες συνθήκες διαβίωσης πολλών ιδιόκτητων ζώων, ενώ δεν υπάρχουν σχεδόν πουθενά μηχανισμοί πρόληψης, και τα μέτρα καταστολής στην Ελλάδα είναι παντελώς ανεπαρκή και αναποτελεσματικά.
Υπάρχουν όμως Δήμοι που ξεκινούν κινητοποιήσεις στον ζωοφιλικό τομέα και αυτό μου δίνει μεγάλο θάρρος για το μέλλον. Ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών επίσης είναι ευαισθητοποιημένα απέναντι στα ζώα και αυτό από μόνο του είναι τόσο ελπιδοφόρο για τη ριζική αλλαγή που θέλουμε να φέρουμε!
Στη μια χούφτα ισορροπημένων εθελοντών που θυσιάζουν χρόνο, χώρο και χρήμα για αυτά τα βασανισμένα πλάσματα και στα παιδιά βασίζω εγώ τις ελπίδες μου για μια πολιτισμένη κοινωνία με σεβασμό προς τα ζώα και στον ερχομό μιας μέρας που θα αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν και θα θέσουμε επιτέλους σε προτεραιότητα το γενικό συμφέρον από το προσωπικό, αφού μάθουμε να σεβόμαστε οποιαδήποτε μορφή ζωής στον πλανήτη που εγωιστικά καθημερινά καταπατούμε. Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν προσφέρουμε καμία υπηρεσία στους άλλους παρά μόνο στον εαυτό μας.
Εθελοντισμός για όλους σημαίνει πως δρω χωρίς να πληρώνομαι για αυτό.
Οι Ζω.Ε.Σ ως εθελοντική ομάδα με τόσο μεγάλο έργο πανελλαδικά πώς συντηρούν οικονομικά όλον αυτόν τον αγώνα;
Οι Ζω.Ε.Σ δεν έχουν κανένα μεγάλο χορηγό και ό, τι βλέπετε είναι με χρήματα κυρίως δικά μου αλλά και των εθελοντών! Μοναδική η βοήθεια της Έφης Καραγιάννη, ιδιοκτήτριας του www.alexandriamou.gr, που έχει τυπώσει και το μεγαλύτερο μέρος του υλικού μας και πάντα θα της είμαι ευγνώμων αλλά και του Pet Shop Amazonios, που είναι επίσης δίπλα μας στις δημόσιες δράσεις μας. Οι εθελοντές μου ουδέποτε αρνήθηκαν ενημέρωση γιατί δε τους καλύφθηκαν τα μεταφορικά τους σε περιοχές απομακρυσμένες από τη βάση της ομάδας τους και όταν χρειάστηκε τύπωσαν οι ίδιοι το υλικό τους. Αν δεν είχαμε όμως τη δική σας πολύτιμη στήριξη να μας φιλοξενείτε στα μεγαλύτερα φεστιβάλ για κατοικίδια στην Ελλάδα σαφέστατα δε θα μας είχε μάθει τόσος πολύς κόσμος και ίσως να ήμασταν ακόμη στην αρχή!
Μας δώσατε βήμα να μεταδώσουμε το όραμα μας σε εποχές που κάθε κίνηση ριζικής αλλαγής φιμώνεται και τελικά καταπνίγεται. Και ένα τεράστιο από καρδιάς ευχαριστώ εκ μέρους όλων μας για αυτό!
Κανείς σχεδόν που δραστηριοποιείται στο χώρο των κατοικίδιων ζώων προς το παρόν δε με πλησίασε και αυτό αποδεικνύει περίτρανα πως δε θεωρείται ακόμη στην Ελλάδα αναγκαίο να στηριχθεί μια ομάδα που βλέπει το θέμα των αδέσποτων ζώων στη βάση του. Ίσως γιατί αργούν τα αποτελέσματα του. Εγώ πάντως κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια γιατί όλα αυτά τα χρόνια που δρω ακτιβιστικά ή ως ιδρύτρια της ομάδας αυτής ουδέποτε κανείς έχει να μου προσάψει ότι «χρηματίστηκα». Βοηθάω πάρα πολλά ζώα αλλά έχω αποφασίσει να μη «διαφημίζω» το έργο μου. Ποιον νοιάζει άλλωστε! Για πολλούς «φιλόζωους», αφού δε φαίνομαι, είμαι ανενεργή ακτιβιστικά και επομένως μη αποδοτική στο φιλοζωικό καλό. Αν στεκόμουν όμως σε ό,τι άκουγα ή διάβαζα δε θα είχα καταφέρει να συναντήσω και να μπω στις καρδιές 20.000 σχεδόν παιδιών μέχρι σήμερα είτε ως Ζω.Ε.Σ είτε κατά τη διάρκεια της κοινωνικοποίησης και εκπαίδευσης των τριών σκύλων μου.
Πιστεύετε το έργο που παράγετε θα λύσει τελικά το θέμα των αδέσποτων;
Η άμεση λύση για να σταματήσει αυτή η βαναυσότητα απέναντι στα ζώα είναι η στείρωση. Δε θα θέλατε να μάθετε καλύτερα το νούμερο των κουταβιών που κάθε μέρα πετάγονται στα σκουπίδια. Και πόσα άλλα που ποτέ δε βρίσκονται. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα παγκόσμια όπου τα αδέσποτα συνεχώς αυξάνονται.
Το ίδιο και τα ποσοστά κακοποίησης τους.
Από τη μια πλευρά οι αληθινοί φιλόζωοι που διαθέτουν την αγάπη και την εμπειρία για αυτά τα ζώα από την άλλη η Πολιτεία που διαθέτει τη νομική ευθύνη και τους πόρους. Και φυσικά και οι πολίτες. Που ακόμη και σήμερα είναι ανενημέρωτοι και παραβάτες! Δεν εμβολιάζουν τα ζώα τους, δεν τους βάζουν microchip, δε τα στειρώνουν!
Και όταν τα βαριούνται πολύ απλά τα πετούν! Οι εικόνες κακοποίησης και τα ουρλιαχτά «μωρών» στοιχειώνουν τον ύπνο μου χρόνια τώρα. Δε μένω εκεί.
Μαζεύω τα κομμάτια μου κάθε φορά και πάω. Και παραμένω σταθερή και ακλόνητη στις εξαιρέσεις. Αυτοί είναι η αλλαγή που έρχεται. Στους ανθρώπους που λύγισαν στον πόνο αυτών των πλασμάτων και υιοθέτησαν από το δρόμο και τα καταφύγια ζώα ανήμπορα που περίμεναν το θάνατό τους. Ζούσαν χωρίς ελπίδα.
Πάντα θα «γονατίζω» στο βλέμμα ενός ζώου που με κοιτά στα μάτια και νιώθει πως δεν έχει αύριο. Δεν ονειροβατώ. Ίσα ίσα πατάω πολύ γερά στα πόδια μου. Και ξέρω πως οι Ζω.Ε.Σ σαφέστατα δεν μπορούν να λύσουν το θέμα των αδέσποτων ζώων μόνες τους! Είναι αποφασισμένες όμως στο να συμβάλλουν τα μέγιστα στη διαμόρφωση μελλοντικών πολιτών με ζωοφιλική συνείδηση, με αίσθημα εθελοντισμού, αλτρουισμού, συνεργασίας, δικαιοσύνης και στη δημιουργία ενός κόσμου όπου όλοι θα εργάζονται για την ευημερία όλων των ζωντανών οργανισμών.
Η αλλαγή θα έρθει με βήματα αργά και σταθερά. Γκρεμίζεις και ξαναχτίζεις. Με συνέπεια, ήθος, επιμονή, υπομονή και ελπίδα.
Υπάρχει σήμερα μια μεγάλη μερίδα κόσμου που συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι οι φιλόζωοι διαμαρτύρονται για το θάνατο ενός ζώου, ενώ παραμένουν αδιάφοροι για τον συνάνθρωπο που στερείται των βασικών του αναγκών. Τι έχετε να πείτε πάνω σ’ αυτό;
Είναι θα έλεγα ο μοναδικός τρόπος να μας «πολεμήσουν» όλοι εκείνοι που αγαπούν τόσο πολύ τον εαυτό τους, ώστε δεν του επιτρέπουν να βοηθήσει κανέναν που υποφέρει είτε άνθρωπο είτε ζώο. Σε αυτούς ανήκουν σίγουρα και οι επαναστάτες του καναπέ και του πληκτρολογίου. Θεωρώ την κριτική αυτή αν μη τι άλλο αστεία. Αυτό το ότι όσοι αγαπάνε τα ζώα, μισούν τους ανθρώπους μας κρατά πολύ πίσω ως χώρα. Από την άλλη αν όλοι αυτοί που μας κατηγορούν ξεχύνονταν στους δρόμους για να φροντίσουν αστέγους και άπορους, θα μιλούσαμε πραγματικά για μια νέα Ελλάδα. Εγώ προσωπικά όλους αυτούς ούτε καν τους «βλέπω».
Δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια και να προσποιηθώ ότι όλα βαίνουν καλώς όταν γύρω μου επικρατεί μια αθλιότητα στο θέμα των ζώων και των ανθρώπων. Ο καθένας μας ας κάνει την αυτοκριτική του, γιατί πορεύεται όπως ο ίδιος πιστεύει πως γαληνεύει η ψυχή του. Εγώ προσωπικά θα παραμένω πάντα «αθεράπευτα ρομαντική σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά», περήφανη για τις επιλογές μου και τυχερή για τους σπουδαίους ανθρώπους που τις πλαισιώνουν.
Ποιο μήνυμα θέλετε να μεταφέρετε με τη δράση σας;
Οι άνθρωποι πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως οφείλουν να εκπαιδευτούν οι ίδιοι προκειμένου να «συγκατοικήσουν» με τα ζώα, μιας που ο πλανήτης ανήκει σε όλους! Και η κοινωνία οφείλει να αναπλαισιωθεί και να λειτουργήσει στηρικτικά ως προς τις ευαίσθητες και ευπαθείς ομάδες «ατόμων» της, με απώτερο στόχο τη μετατροπή σε έναν πολιτισμένο, δίκαιο κόσμο συνύπαρξης και ανεκτικότητας!
Η αγάπη δεν έχει ούτε χρώμα ούτε όρια.
Και αυτό το Φεστιβάλ το αποδεικνύει περίτρανα μιας που σίγουρα θα αναρωτηθεί κανείς τι «δουλειά» έχουν ζωοφιλικά σωματεία ή ακόμη και εμείς σε ένα χώρο όπου διαδραματίζονται παράλληλα κυνοφιλικές εκθέσεις καθαρόαιμων ζώων. Αυτή η διάκριση ανάμεσα στην καθαροαιμία και την ημιαιμία πάντα θα με λυπεί ιδιαίτερα! Γιατί η εικόνα ενός ιδιοκτήτη καθαρόαιμου σκύλου να κλωτσά ένα αδέσποτο στο δρόμο είναι δυστυχώς πολύ συχνή. Η αγάπη είναι μία.
Το βασικότερο είναι να «πολεμούμε» με όσα θετικά μέσα έχουμε για την απόλυτη ευζωία του ζώου μας και όχι μόνο.
Και απόλυτη ευζωία σημαίνει πως «ξοδεύω» τον απαραίτητο χρόνο, χώρο στη ζωή μου και χρήμα που απαιτείται για να νιώθει το ζώο μου καλά και ασφαλές κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη της ζωής του. Έχουμε την ευθύνη τους μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους. Εμείς είμαστε ο κόσμος τους όλος. Όταν κατανοήσουμε απόλυτα αυτό τότε θα μπορούμε να μιλάμε και για υπεύθυνη κηδεμονία ζώου. Τελεία και παύλα.
