Μεγάλωσα την δεκαετία του ‘50 σε μια γειτονιά της Αθήνας, με μονοκατοικίες, αυλές και κήπους γεμάτες με λουλούδια.
Πολλά σπίτια είχαν σκύλο ή σκύλους κι ακόμα περισσότερα είχαν γάτες.
Γάτες σπιτικές, κεραμιδόγατες, αδέσποτες.
Γάτες άσπρες, μαύρες, πολύχρωμες με επικρατέστερες τις τιγρέ, αλώνιζαν σε κήπους και σε δρόμους ανενόχλητες, αφού τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα μετρούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού και τα διερχόμενα περνούσαν με συχνότητα κομήτη.
Έχουμε δει μονόχρωμες, με δυο χρώματα, με τρία χρώματα. Ραβδωτές, με στίγματα αλλά και σε ένα συνδυασμό που περικλείει όλα τα παραπάνω. Σε αυτό το άρθρο μας θα δούμε λίγο πιο «επιστημονικά» αλλά με απλά λόγια τα χρώματα στο τρίχωμα της γάτας. Επίσης θα αναφερθούμε και στο EMS code που πολλοί θα έχετε ακούσει και δεν είναι τίποτα άλλο από έναν πίνακα που μας βοηθάει πολύ εύκολα να ξεχωρίσουμε το χρώμα μιας γάτας και είναι ο ίδιος σε όλες τις φυλές αλλά και στις ημίαιμες γάτες.
Αυτά τα μάτια… αυτά τα μάτια που είναι πάντα εκεί για μένα! Που μιλούν τη νοηματική της αγάπης… Που δεν διεκδικούν παρά μόνο χαρίζουν… Αυτά τα μάτια που πάντα περιμένουν…
Δεν ξέρω εσείς τι άποψη έχετε για τον Χίτλερ, όμως εγώ τον αγαπώ πολύ. Ο Χίτλερ είναι όμορφος, πανέξυπνος, τρυφερός, δοτικός, αγαπησιάρης και εξαιρετικά συνεργάσιμος.
Όταν ένα πλάσμα έρχεται στα χέρια σου, είτε το αγόρασες είτε το έσωσες, σε εμπιστεύεται άνευ όρων και για πάντα. Αυτό λέει το βλέμμα του όταν στα μάτια σε κοιτάει, αυτό λέει η σκέψη του, αυτό φωνάζει η καρδιά του! Έρχεται να συμπληρώσει εκείνα τα κομμάτια του εαυτού σου που άλλοτε λείπουν και άλλοτε είναι βαθιά κρυμμένα. Τα πιο άδολα…