Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι ότι τα αγαπημένα μου κινούμενα σχέδια είχαν πάντα ως ήρωες ζώα. Πάντα ήθελα ένα σκυλάκι ως κατοικίδιο, κάτι το οποίο, όμως, δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Οι γονείς μου μεγαλωμένοι στην επαρχία και κατ’ επέκταση κοντά στη φύση δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι θα «εγκλώβιζαν» ένα ζώο μέσα σ’ ένα διαμέρισμα στην Αθήνα. Μεγαλώνοντας, στην εφηβεία μου είχε φύγει αυτή η ιδέα από το μυαλό όντας απορροφημένη από τα διαβάσματα και εστιάζοντας στον στόχο μου να περάσω στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και να γίνω εκπαιδευτικός, όπως και τα κατάφερα. Πλέον έχοντας κάποιες εμπειρίες στη ζωή μου και έχοντας βιώσει το έντονο στρες της καθημερινότητας και την αχάριστη πολλές φορές συμπεριφορά των ανθρώπων, μου έχει γεννηθεί όσο ποτέ η ανάγκη να αποκτήσω έναν αληθινό φίλο, έναν σκύλο που ήταν και παιδικό μου όνειρο. Ωστόσο, ούτε τώρα τα έχω καταφέρει, καθώς λόγω των πολλών επαγγελματικών υποχρεώσεων και αντιλαμβανόμενη τη σοβαρότητα της υπεύθυνης κηδεμονίας, επιλέγω να μην έχω κοντά μου κάποιον σκύλο, γιατί πιστεύω ότι δεν θα ανταποκριθώ αποτελεσματικά στις ανάγκες της φροντίδας του. Όταν πάντως το επιτρέψει το πρόγραμμα μου-και ελπίζω να τα καταφέρω σύντομα- θα ήθελα να αποκτήσω έναν σκύλο. Μόνο σ’ ένα δίλημμα βρίσκομαι μπροστά… να υιοθετήσω ένα σκυλάκι από κάποιο καταφύγιο και να του προσφέρω μια παντοτινή οικογένεια ή να αγοράσω από εκτροφείο έναν σκύλο ράτσας Beagle που είναι και η αγαπημένη μου; Έχοντας ψάξει τα χαρακτηριστικά αυτής της φυλής μου αρέσει πολύ η ενεργητικότητά τους και τρελαίνομαι με τα πανέμορφα αυτιά τους! Πάντως δεν έχω αποφασίσει ακόμα…
Ως εκπαιδευτικός, θεωρώ πολύ σημαντικό να καλλιεργούμε στους μαθητές κάθε ηλικίας την αγάπη και τον σεβασμό για τα ζώα και τις ανάγκες τους. Πολύ περισσότερο οφείλουμε να τους ενημερώνου- με για τα δικαιώματα όλων των ζώων και το πόσο σημαντικό είναι εμείς οι άνθρωποι να τα διασφαλίζουμε με τις πράξεις μας και όχι να τα καταπατούμε. Στα σχεδόν δέκα χρόνια της πορείας μου έχω προσπαθήσει να μεταδώσω στους μαθητές μου τα κατάλληλα μηνύματα για την αναγκαιότητα της προστασίας του περιβάλλοντος και των ζώων μέσα από συζητήσεις στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Μάλιστα, με τους μικρότερους μαθητές φτιάχνουμε ιστορίες με ζώα αξιοποιώντας τις Παραμυθοκάρτες-Ιστορίες με μουσούδες της Λιάνας Δενεζάκη και του Μάνου Κρόκου, εκδόσεις Κίτρινο Πατίνι (www.kitrinopatini.gr) που αποτελεί ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό εργαλείο με φιλοζωικό περιεχόμενο. Έτσι, λοιπόν, από το πρώτο μου συγγραφικό εγχείρημα, την «Πολύχρωμη Ανάγνωση», από τις εκδόσεις Κίτρινο Πατίνι, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα ζώα! Η «Πολύχρωμη Ανάγνωση» είναι ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι με κάρτες που στοχεύει στην καλλιέργεια της αναγνωστικής ευχέρειας των μαθητών στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Είναι κατάλληλο τόσο για τη γενική, όσο και για την ειδική αγωγή αλλά και για τη διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας (επίπεδο Α1) και για θεατρικό παιχνίδι. Στο πλαίσιο αυτό, επέλεξα την χελώνα, τον τρυποκάρυδο και τον βάτραχο ως τρεις από τους έξι βασικούς ρόλους του παιχνιδιού. Το αργό περπάτημα της χελώνας, ο χαρακτηριστικός ήχος του τρυποκάρυδου και το ‘’κουαξ κουάξ’’ του βάτραχου δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να διαβάσουν με ρυθμό και διαφορετικό επιτονισμό κάθε φορά, ώστε να καταλάβουν τη σημασία του σωστού χρωματισμού της φωνής μας όταν διαβάζουμε κάτι σε διάφορες περιστάσεις. Παράλληλα, εξοικειώνει τα παιδιά με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ζώων και τους μεταδίδει το μήνυμα ότι κάθε ζώο, όπως και κάθε πλάσμα στη γη, είναι διαφορετικό και μοναδικό. Οι εμπειρίες μου από την επαφή με τους μαθητές μου έχουν δείξει πως τα ζώα αποτελούν αναπόσπαστο και σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Έτσι, θεώρησα σωστό να φτιάξω ένα εκπαιδευτικό εργαλείο που να φέρνει ακόμα πιο κοντά τα παιδιά με τα ζώα. Μπαίνοντας στον ρόλο ενός ζώου, ένα παιδί μπορεί να καταλάβει καλύτερα τις ανάγκες του, να γνωρίσει τις ιδιαιτερότητές του και να δει τον κόσμο μέσα από τα μάτια του. Μάλιστα, συνδυάζοντας τους ρόλους με τα σημεία στίξης και τα συναισθήματα, τα παιδιά μαθαίνουν ότι και τα ζώα νιώθουν και αισθάνονται όπως ακριβώς και οι άνθρωποι και παρόλο που δεν έχουν ‘’φωνή’’ εκφράζονται με έναν δικό τους τρόπο. Για σκεφτείτε να υποδύονται μια φοβισμένη χελώνα που κρύβεται στο καβούκι της γιατί κινδυνεύει ή έναν χαρούμενο βάτραχο που λέει με ενθουσιασμό στους φίλους του να πάνε βόλτα σε μια λίμνη! Πόσο μπορεί να αναπτύσσεται η φαντασία τους αλλά και ταυτόχρονα να γνωρίζουν τους φόβους, τις χαρές, τις λύπες, τα άγχη και τις αστείες πτυχές των ζώων!
Πολλές στιγμές με τα κατοικίδια ζώα των μαθητών μου την ώρα του μαθήματος μπορώ αλήθεια να σας αφηγηθώ… Θα ξεχωρίσω, λοιπόν, τον κούνελο Απόλλωνα ο οποίος τρέχει κάθε φορά να πάρει θέση δίπλα στο γραφείο της μαθήτριας και γλιστράει στο παρκέ. Τον Μπάμπη, τον σκύλο που πάντα κάθεται στο κρεβατάκι του και νανουρίζεται από τους κανόνες για τα διάφορα γραμματικά και συντακτικά φαινόμενα που διδάσκω. Τη γάτα, την Σπάικ η οποία κάθε φορά που έγραφε τεστ ο μαθητής μου, ερχόταν έξω από την μπαλκονόπορτα, τη γρατζουνούσε με τα νύχια της και με κοίταγε με ένα βλέμμα σαν μου έλεγε να μην κουράζω πολύ τον αδερφό της… Και άλλα τόσα πολλά… Όλα πάντως κινητοποιούσαν τους μαθητές και δημιουργούσαν ένα ευχάριστο κλίμα μεταξύ μας. Αυτό που ένιωθα εγώ στην κάθε περίπτωση ήταν ότι δεν ήμουν τόσο τυχερή όσο αυτά τα παιδιά, επειδή στην ηλικία τους δεν είχα έναν τόσο ξεχωριστό και πραγματικό φίλο… Ποτέ όμως δεν είναι αργά …!
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Ρία Κορατζοπούλου είναι φιλόλογος με εξειδίκευση στην ειδική αγωγή. Έχει ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας και είναι συγγραφέας της «Πολύχρωμης ανάγνωσης», εκδόσεις Κίτρινο Πατίνι (www.kitrinopatini.gr). Επίσης, είναι δημιουργός της εκπαιδευτικής σελίδας «Μαθησιακές δημιουργίες» που περιλαμβάνει χειροποίητα εκπαιδευτικά παιχνίδια και ιδέες για το δημοτικό και το γυμνάσιο.
Επιμέλεια Στήλης: Κατερίνα Παπαποστόλου, Εκπαιδευτικός- Ζωοθεραπεύτρια, Συγγραφέας & Ιδρύτρια Ζω.Ε.Σ.
