Μερικές φορές τα όνειρα πραγματοποιούνται και είναι ακόμα πιο όμορφα απ’ όσο τα είχες φανταστεί.
Γράφει και φωτογραφίζει η Ματιλένα Μαντζιώρου
Από μικρό παιδί ονειρευόταν δεινόσαυρους, μιμούνταν κάθε κίνησή τους, αποστήθιζε κάθε λεπτομέρεια για τη ζωή τους, τους στόλιζε με ευλάβεια στο παιδικό του δωμάτιο. Δεν του ξέφευγε ταινία, βιβλίο, άρθρο, έκθεση με θέμα τους προϊστορικούς αυτούς γίγαντες. Περνώντας τα χρόνια, μελετώντας τους στο μέγιστο βαθμό, λαχταρούσε να αποκτήσει ένα δεινοσαυράκι της μοντέρνας εποχής, ένα ερπετό!
Το όνειρό του άργησε να πραγματοποιηθεί και δεν πίστευε πλέον πως κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό, ώσπου την πιο σημαντική μέρα της ζωής του, αυτή των γενεθλίων του, μέσω μιας συναρπαστικής έκπληξης, απέκτησε αυτό που πάντα ονειρευόταν… ένα μικρό δεινόσαυρο, ένα ιγκουάνα.
Πόσο όμορφο του έμοιαζε, σχεδόν μαγικό. Είχε ένα υπέροχο καταπράσινο χρώμα και φωτεινά, κεχριμπαρένια μάτια. Δεν είχε αντικρίσει ποτέ κάτι εφάμιλλο της εξωτικής ομορφιάς του. Φοβόταν μέχρι και να το αγγίξει, ήταν τόσο μικρό και ευαίσθητο μέσα στην τεράστια γυάλα του.
Σα να είχε σταματήσει ο χρόνος, σα να γέμισε η ζωή του αγάπη και αξέχαστες στιγμές.
Στιγμές γεμάτες χαρά, στιγμές που έχτισαν μια σχέση ζωής. Τα μεσημεριανά αράγματα στον ήλιο που απολάμβαναν μαζί, οι φορές που ξεκουραζόταν στο κεφάλι της αγαπημένης του γιαγιάς, οι φορές που τρόμαζε την αδερφή του με ένα ξαφνικό του φτέρνισμα.
Δεν θα τολμούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει κατοικίδιο, ήταν σαφέστατα ο βασιλιάς των πάντων.
Έμοιαζε σαν ψέμα το πόσο γρήγορα μεγάλωσε αυτό το γλυκύτατο πλασματάκι και μεταμορφώθηκε σε ένα σωστό βασιλιά! Είχε φτάσει πια σχεδόν δύο μέτρα.
Πόσο γρήγορα η τεράστια γυάλα έμοιαζε μια σταλιά μπροστά στην μεγαλειώδη του παρουσία.
Πλέον το σπίτι ήταν δικό του κι εκείνος ο πιστός του φίλος και υπήκοος! Του έφερνε τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, του έκοβε τα νύχια, τον έκανε μπάνιο, μέχρι και πίτσα του παράγγελνε όταν την τραβούσε η όρεξή του.
Δεν θα τολμούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει κατοικίδιο, ήταν σαφέστατα ο βασιλιάς των πάντων. Με τις κυκλοθυμικές του τάσεις, την έντονη προσωπικότητα, την επιβλητική παρουσία του μάγευε τους πάντες γύρω του.
Ταξίδεψε σε πολλά μέρη αλλά το αγαπημένο του ήταν ένα μικρό νησί στις Κυκλάδες. Εκεί απολάμβανε τον ήλιο χωρίς περιορισμούς κι άκουγε ανέμελος τα τζιτζίκια να τραγουδούν. Το δέρμα του έλαμπε και τα μάτια του έμοιαζαν πιο φωτεινά από ποτέ.
Ίσως για αυτό το λόγο επέλεξε κι αυτό το μέρος για να κλείσει τα αλησμόνητα μάτια του για πάντα.
Πόσο πόνεσε ο αγαπημένος του φίλος, ξαφνικά η ζωή του έμοιαζε άδεια, λίγη και ανούσια. Αυτό το ονειρικό πλάσμα με τον επιθετικό πολλές φορές χαρακτήρα, μπορούσε με ένα γλείψιμο με τη ροζ γλωσσίτσα του να σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα.
Δοτικός, πανέξυπνος, χαρισματικός, βίωνε την αγάπη με έναν τελείως δικό του τρόπο και την μετέδιδε μόνο σε όσους τον αγαπούσαν πραγματικά.
Ο Βασιλιάς Κροκ, έμεινε ανεξίτηλος στις μνήμες όλων και κυρίως στην καρδιά του πιο πιστού του φίλου που πέρασαν μαζί κάθε μικρή αλλά και μεγάλη στιγμή της ζωής τους.
