Ο νυκτόβιος παπαγάλος είναι ένα πτηνό που κατοικεί κυρίως στο έδαφος και είναι ενδημικός στην Αυστραλία. Για περίπου 100 χρόνια θεωρούνταν εξαφανισμένο είδος, όμως τώρα έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία να το σώσουμε!
Γράφει ο Παναγιώτης Βραννάς Αθανασόπουλος, πρόεδρος της Ελληνικής ένωσης κριτών πτηνών συντροφιάς ETK-ΕΟΟ.
Ο νυκτόβιος παπαγάλος είναι ένα από τα πιο μυστηριώδη πουλιά στον κόσμο. Καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1845, το τελευταίο ζωντανό δείγμα συλλέχτηκε στη Δυτική Αυστραλία το 1912. Στη συνέχεια εξαφανίστηκε, χωρίς να υπάρχουν επιβεβαιωμένα σημεία ζωής για τα επόμενα 100 χρόνια. Το 1990 και το 2006 στο Κουίνσλαντ βρέθηκαν κάποια δείγματα φτερών που θύμιζαν αρκετά το είδος αυτό, όμως κανένα από τα δείγματα αυτά δεν επιβεβαίωσε την ύπαρξη τους.
Μετά από μια αναζήτηση πολλών ετών, ο John Young (φυσιολάτρης και φωτογράφος άγριας ζωής) τελικά ανταμείφθηκε από μια απίστευτα κοντινή συνάντηση με έναν νυκτόβιο παπαγάλο.
Το 2013 ο John Young απαθανάτισε για πρώτη φορά έναν νυκτόβιο παπαγάλο στο φυσικό του περιβάλλον, έναν ζωντανό νυκτόβιο παπαγάλο!
Αρκετές φωτογραφίες και βίντεο μερικών δευτερολέπτων ενός ζωντανού πουλιού στο δυτικό Queensland ήταν αρκετό για να «αναστηθεί» από την λίστα με τα εξαφανισμένα είδη.
Τώρα είμαστε σε θέση να μελετήσουμε τους νυκτόβιους παπαγάλους στο φυσικό τους περιβάλλον
Το παγκόσμιο ενδιαφέρον για την ανακάλυψη ήταν τόσο έντονο που η ακριβής τοποθεσία αυτού του μοναδικού γνωστού πληθυσμού κρατήθηκε μυστική για να προστατευτούν τα πτηνά. Τέτοιες δεύτερες ευκαιρίες δεν εμφανίζονται πολύ συχνά. Η Bush Heritage έχει παρέμβει και έχει αναλάβει ηγετικό ρόλο διασφαλίζοντας ότι δεν θα χάσουμε ξανά αυτό το είδος. Δημιουργήθηκε το καταφύγιο Pullen Pullen, έκτασης 56.000 εκταρίων, για να προστατεύσουμε τον πληθυσμό των νυκτόβιων παπαγάλων. Το μέγεθος του πληθυσμού τους έχει υπολογιστεί μεταξύ 30 με 100 ατόμων.
Ο βιότοπός τους είναι το κλειδί για την προστασία τους. Το γεγονός ότι παρέμειναν στην περιοχή υποδηλώνει ότι είναι κατάλληλο, ωστόσο γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλές πραγματικές απειλές. Όπως προαναφέρθηκε περνάει την περισσότερη ζωή του στο έδαφος, το νυχτόβιο αυτό πουλί είναι ιδανική λεία για άγριες γάτες.
Πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι ο βιότοπος του πουλιού είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε μη ελεγχόμενες δασικές πυρκαγιές. Χωρίς δράση και παρέμβαση για την μείωση αυτών των κινδύνων, το μέλλον αυτού του μικρού πληθυσμού είναι επισφαλές.
Από το 2014 έχει συσταθεί μια ομάδα ανάκτησης, η οποία περιλαμβάνει οικολόγους και μερικούς από τους κορυφαίους επιστήμονες της Αυστραλίας. Η ομάδα καθοδηγεί την έρευνα, τον σχεδιασμό και την εφαρμογή ενός προγράμματος αποκατάστασης για να σώσει το πτηνό από την εξαφάνιση, συμπεριλαμβανομένων:
1. Η χαρτογράφηση του οικοτόπου του.
2. Απόκρυψη της τοποθεσίας για να διασφαλιστεί ότι υπάρχει ελάχιστη ανθρώπινη ενόχληση.
3. Ανάπτυξη και εφαρμογή σχεδίου για τον μετριασμό του κινδύνου πυρκαγιάς.
4. Εφαρμογή ελέγχων άγριων αρπακτικών.
5. Συνεχής οικολογική παρακολούθηση.
Συμπεριφορά νυκτόβιου παπαγάλου
Ένα από τα καλύτερα πράγματα σχετικά με την εκ νέου ανακάλυψη αυτού του είδους είναι ότι τώρα είμαστε σε θέση να μελετήσουμε τους νυκτόβιους παπαγάλους στο φυσικό τους περιβάλλον.
Προσαρμοσμένα στην ενδοχώρα της Αυστραλίας, φαίνεται να χρειάζονται μικρή ποσότητα σε νερό, την ημέρα κρύβονται σε συστάδες και μικρούς θάμνους όπου τους εγκαταλείπουν μόνο σε μεγάλη ανάγκη, συνήθως εγκαταλείπουν τις φωλιές τους λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα για να αναζητήσουν τροφή (σπόρους και μικρά έντομα).
Οι φωλιές τους κατασκευάζονται με πολύ απλά υλικά στην βάση θάμνων ή κάτω από συστάδες.
Η βάση της φωλιάς είναι ουσιαστικά το έδαφος ενώ συχνά φαίνεται πως κατασκευάζουν ένα σκέπαστρο από πάνω. Γεννούν 2-3 αυγά και σπανιότερα 4 τα οποία και επωάζουν για 28 ημέρες. Οι νεοσσοί είναι ανεξάρτητοι μετά από περίπου 80 ημέρες κάτι που τους καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτους στους θηρευτές.
Αυτό το μυστηριώδες πτηνό έχει παρατηρηθεί ελάχιστες μόνο φορές, οπότε υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν γνωρίζουμε.
