Σε μία συνέντευξη με την αγαπημένη σεναριογράφο πετυχημένων τηλεοπτικών σειρών, μεταξύ των οποίων και οι αγαπημένες σε όλους «Άγριες Μέλισσες», η Βάσια Καρυτινού μιλάει στο «Κατοικίδια εν Δράσει» για τη ζωή της, για την αγάπη της στα ζώα και μας εκθέτει τις απόψεις της σχετικά με τη φιλοζωία.
Η Βάσια Καρυτινού είναι μια δυναμική και πολυπράγμων γυναίκα που αν και απόφοιτος Τ.Ε.Φ.Α.Α και Διαιτολογίας, την έχει κερδίσει η συγγραφή εξαιρετικά επιτυχημένων σεναρίων τα τελευταία χρόνια τόσο για το θέατρο και τον κινηματογράφο όσο και για την τηλεόραση.
Συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαποστόλου
Μέσα από το προφίλ σας διακρίνεται μια τεράστια αγάπη για τα ζώα; Η αγάπη αυτή έχει ξεκινήσει από παιδί ή από κάποιο γεγονός που σας σημάδεψε στην πορεία;
Γεννήθηκα με ζώα στο σπίτι. Πάντα είχαμε σκύλο στην οικογένειά μου, οι γονείς μου αγαπάνε τα ζώα και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτά! Από μικρή θυμάμαι να κουβαλάω στο σπίτι μου ότι μάζευα στον δρόμο! Γάτες, σκύλους, χελώνες, παπαγαλάκια, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Θεωρώ αδιανόητο να βλάπτει κάποιος ένα ζώο, οποιοδήποτε ζώο, για οποιοδήποτε λόγο. Για μένα αυτή η πράξη είναι ο ορισμός της κατάχρησης εξουσίας, ο δυνατός που υποτάσσει τον αδύναμο. Ως άνθρωποι οφείλουμε να προστατεύουμε τα ζώα και να διαφυλάσσουμε την αρμονική συμβίωση μαζί τους και την ισορροπία στη φύση.
Το επάγγελμά σας είναι ένα μοναδικό επάγγελμά που απαιτεί ηρεμία στο σπίτι.
Είναι ένας σκύλος πάντα μια καλή παρέα για έμπνευση;
Η αλήθεια είναι πως… όχι! Δεν είναι πάντα ρόδινη η συμβίωση μας στο σπίτι! Ειδικά τώρα που έχω 2 σκύλους! Είναι στιγμές που θέλω να πάρω το laptop και να βγω στον δρόμο να κάνω τη δουλειά μου με την ησυχία μου! Αλλά τι να κάνεις; Πρέπει να δέχεσαι τους φίλους σου με τα ελαττώματά τους! Ευτυχώς κοιμούνται συγκεκριμένες ώρες και δεν χάνουν λεπτό απ’ το πρόγραμμά τους!
Θεωρώ αδιανόητο να βλάπτει κάποιος ένα ζώο, οποιοδήποτε ζώο, για οποιοδήποτε λόγο
Τι γίνεται τις περιόδους που εργάζεστε αρκετές ώρες ή χρειάζεται να ταξιδέψετε μακριά για μέρες για επαγγελματικούς λόγους;
Όλη μου η μέρα είναι προγραμματισμένη με βάση το πρόγραμμα των σκύλων μου και μόνο έτσι θα μπορούσε να λειτουργήσει το πράγμα.
Οι σκύλοι έχουν ένα ωρολόγιο πρόγραμμα καλώς ή κακώς και πρέπει να το τηρούμε. Ευτυχώς το έχουμε προσαρμόσει λίγο και στα δικά μου ωράρια! Σέβομαι όμως τις ανάγκες τους. Να ταξιδέψω χωρίς τους σκύλους μου είναι σπάνιο έως δεν συμβαίνει ποτέ. Αν όμως χρειαστεί ευτυχώς η μητέρα μου και ο σκύλος της, τους φιλοξενούν!
Θεωρείτε πως οι άνθρωποι που ανήκουν στον Πολιτισμό και την Τέχνη μπορούν να προσφέρουν με τον τρόπο τους στη διάδοση της φιλοζωίας; Και αν ναι, πώς;
Κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει τη διαφορά ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνει. Παρ’ όλα αυτά η αναγνωρισιμότητα σίγουρα βοηθάει λίγο παραπάνω στη διάδοση του σκοπού μας, σε τρόπους που μπορεί να γίνει, ακόμα αν θέλεις και στην απενοχοποίηση της φιλοζωϊας. Δυστυχώς στην Ελλάδα του 2022, ακόμα θεωρείται γραφικό να βοηθάς τα ζώα, να ταϊζεις τα αδέσποτα, να χαλάς χρόνο και χρήμα για έναν σκύλο ή μια γάτα του δρόμου. Όταν όμως βλέπεις το είδωλό σου να το κάνει, έναν Σταρ, έναν διάσημο τότε είναι διαφορετικά. Ανοίγει ένας δρόμος λοιπόν.
Η Ναταλία Γερμανού στο «Καλύτερα δε γίνεται» που φέρνει ζώα από φιλοζωικές για υιοθεσία έδειξε τον δρόμο. Γι’ αυτό προτρέπω όποιον έχει βήμα να το κάνει. Ολόκληρος Tom Hardy πήγε στα Όσκαρ με τον σκύλο του και περπάτησε το κόκκινο χαλί! Αυτό είναι το παράδειγμα που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε όλοι!
Η παρουσία ενός κατοικίδιου ζώου σε μια καθημερινή σειρά θεωρείτε πως συμβάλει στη διάδοση της φιλοζωίας;
Σίγουρα είναι μια εικόνα όμορφη και όσο τη βλέπουμε τη συνηθίζουμε, γίνεται οικεία. Θέλουμε να ταυτιστούμε με αυτή. Θα ήθελα να δω μια σειρά εξ’ ολοκλήρου πάνω στα ζώα και όχι σε ρόλο guest. Να δείχνει όλες τις πλευρές και τις καλές και τις πιο δύσκολες. Είναι όμως δύσκολο. Το γύρισμα έχει δύσκολες συνθήκες και πολύ γρήγορες. Απαιτεί ζώα υψηλής και ειδικής εκπαίδευσης κάποιες φορές και ίσως να μην είμαστε ακόμα έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Επίσης πολλές φιλοζωικές αντιτίθενται στην συμμετοχή ζώων σε σίριαλ για τον φόβο της κακοποίησης, το οποίο είναι πάντα ένας φόβος.
Που εντοπίζεται η αδυναμία στο να λυθεί το πρόβλημα με τα αδέσποτα; Υπάρχουν θεωρείτε προτάσεις που δεν έχουν υλοποιηθεί έως σήμερα;
Το πρόβλημα είναι σύνθετο και σίγουρα δεν αναλύεται σε μερικές γραμμές. Με την απλοϊκή μου σκέψη το πρώτο που σκέφτομαι είναι η έλλειψη παιδείας. Και στην Αθήνα αλλά κυρίως στην επαρχία όπου είναι το μεγάλο πρόβλημα. Η κατάσταση στην επαρχία είναι ακόμα στο επίπεδο της εποχής του παππού μου όπου το ζώο ήταν ζώο για έξω κι αν πεθάνει υπάρχουν κι άλλα, κι αν δεν κάνει τη δουλειά του, το πετάμε. Λίγες οι φωτεινές εξαιρέσεις σε όλη την Ελλάδα που παλεύουν με ό, τι έχουν, κυριολεκτικά με το υστέρημά τους χωρίς καμία κρατική βοήθεια. Αυτό είναι ακόμα ένα μέρος του προβλήματος καθώς οι δήμοι που έχουν την ευθύνη δεν διαθέτουν τα χρήματα που χρειάζονται για στειρώσεις, εμβολιασμούς, τροφές, είτε γιατί τα χρησιμοποιούν σε άλλους τομείς είτε γιατί είναι όντως πολύ λίγα για το μέγεθος του προβλήματος. Έχουν εναποθέσει το πρόβλημα στις πλάτες των φιλοζωικών και των εθελοντών.Σκέφτομαι πόσο απλά θα ήταν όλα, αν γίνονταν οι στειρώσεις, τα ζώα εκπαιδεύονταν από εκπαιδευτές, εμβολιάζονταν και προστατεύονταν εναρμονισμένα μέσα στο περιβάλλον όπου ζούνε. Δεν θα μπορούσε; Θα μπορούσε, αλλά δεν υπάρχει βούληση. Αντίθετα προτιμάνε να τα κλείνουν σε κλουβιά μέχρι να πεθάνουν, να τα παρατάνε σε βουνοκορφές και ξερονήσια, να τα σκοτώνουν και γενικά οτιδήποτε απομακρύνει το πρόβλημα απ’ την «αυλή τους» στην «αυλή» του γείτονα.
Γνωρίζω ότι έχετε αναλάβει να βρείτε κατάλληλες οικογένειες για αρκετά ζώα.
Ποια είναι τα κριτήρια για να αποφασίσετε πως κάποιος είναι υπεύθυνος κηδεμόνας για ένα ζώο;
Είναι δύσκολη απόφαση και δεν την παίρνω καθόλου ελαφρά τη καρδία. Νιώθω ευθύνη απέναντι στο ζώο που ήρθε στον δρόμο μου. Έχω αγωνία πού θα καταλήξει, αν είναι ο σωστός άνθρωπος αυτός που θα τον πάρει, αν θα τον αγαπάει, θα τον προσέχει. Κάνω μεγάλη έρευνα, προσπαθώ όσο μπορώ να είναι στον κύκλο μου ή να έχω πρόσβαση μέσω κάποιου φίλου μου ή κοινού γνωστού. Φροντίζω να διατηρώ επαφή και να παρακολουθώ το ζώο διακριτικά εννοείται αλλά να έχω μια εικόνα. Ευτυχώς μέχρι τώρα, όλα ήταν καλότυχα και πήγαν σε σπίτια γεμάτα αγάπη!
Θεωρείτε πως ο κόσμος έχει βαρεθεί με τα «δακρύβρεχτα» post που κυρίως στοχεύουν στο να αφυπνίσουν τον οίκτο κάποιου να τα υιοθετήσει;
Έτσι νομίζω. Δεν ξέρω… θεωρώ πως ο μόνος λόγος που κάποιος πρέπει να μπαίνει σε διαδικασία να φέρνει ένα ζώο στο σπίτι του είναι η αγάπη, η συντροφικότητα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν δύσκολες περιπτώσεις π.χ φοβικά ζώα, τραυματισμένα, άρρωστα που σίγουρα απαιτούν περισσότερη ενέργεια και δέσμευση. Δεν είναι για όλους και είναι λογικό. Όπως και ένα κουτάβι, απαιτεί χρόνος, ενέργεια, κυνηγητό. Υπάρχουν όμως και σκύλοι πιο μεγάλοι, ήσυχοι που χρειάζονται μόνο αγάπη και παρεούλα. Ο καθένας πρέπει να παίρνει το ζώο που του ταιριάζει και να μην παρασύρεται ούτε από ποστ, ούτε από μόδα, ούτε απ’ τα παιδιά του που μπορεί να θέλουν ζώο αλλά δεν θ’ ασχοληθούν ποτέ.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Βάσια Καρυτινού είναι απόφοιτη Τ.Ε.Φ.Α.Α, ενώ κατέχει πτυχίο Διαιτολογίας ΙΕΚ Αγ. Αναργύρων αλλά και σεναρίου στο Κολέγιο Αθηνών. Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο, για την τηλεόραση, για το θέατρο, ενώ έχει εργαστεί ως βοηθός διεύθυνσης και οργάνωσης παραγωγής για τηλεοπτικές σειρές.
