Το πρώτο εξάμηνο κάθε έτους οι εγκαταλείψεις ζώων αυξάνονται κατακόρυφα με τα περισσότερα να μην καταφέρνουν να ζήσουν παραπάνω από δύο χρόνια στους δρόμους, αν δεν χάσουν φυσικά τη ζωή τους την ίδια μέρα που εγκαταλείφθηκαν, καθώς οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν κάθε στιγμή είναι αμέτρητοι.
Γράφει η Κατερίνα Παπαποστόλου, Εκπαιδευτικός με Εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή, Εκπαιδεύτρια σκύλων (Απόφοιτη Kynagon Dog Trainers Academy), Συγγραφέας & Δημιουργός Ζω.Ε.Σ.
Αυτά τα αθώα πλάσματα βρίσκονται ξαφνικά μόνα και έρημα σε πόλεις και χωριά, χωρίς να φταίνε σε τίποτα και αναζητούν λίγα χάδια, νερό και φαγητό. Αναρωτιούνται, γιατί βρέθηκαν στον δρόμο και φοβούνται κάθε λεπτό της ζωής τους. Βιώνουν αρχικά έναν ψυχικό θάνατο που τους χαρίστηκε από εκείνον τον έναν και μοναδικό που εμπιστεύτηκαν.
Τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος του χρόνου που δίνονται για δώρο πάρα πολλά ζώα που φορώντας κόκκινες κορδέλες βρίσκονται πολύ συχνά σε τελείως ακατάλληλα ανθρώπινα χέρια. Υπάρχουν φορές που άνθρωποι βρίσκονται έκπληκτοι με κουτάβια σε καλάθια αγκαλιά, ενώ δεν είχαν σκεφτεί ποτέ στη ζωή τους να συμβιώσουν με ένα κατοικίδιο.
Υπάρχουν φορές που άνθρωποι βρίσκονται έκπληκτοι με κουτάβια σε καλάθια αγκαλιά, ενώ δεν είχαν σκεφτεί ποτέ τους να συμβιώσουν με ένα κατοικίδιο
Το να δωρίσεις ένα ζώο ως έκπληξη είναι μια πράξη απόλυτα επιπόλαιη και σίγουρα ανεύθυνη. Γιατί αυτό το δώρο έχει πολλές πιθανότητες να καταλήξει παιχνίδι που όταν «χαλάσει» ή δεν αποδειχθεί ισάξιο των προσδοκιών του παραλήπτη, καταλήγει πολύ εύκολα στα σκουπίδια. Είναι σοκαριστική η ευκολία με την οποία οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα ζώα τους και συνεχίζουν τη ζωή τους σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι σοκαριστικό να ξυπνούν το πρωί, να φορούν το λουρί στον σκύλο τους και να τον οδηγούν στην τελευταία του βόλτα. Αυτές οι θλιβερές εικόνες εγκατάλειψης θα είναι πάντα ολοζώντανες να μας υπενθυμίζουν πως αυτές οι ψυχές δεν ευθύνονται για τίποτα και πως βασανίζονται ψυχικά και σωματικά συχνά ασταμάτητα.
Την περίοδο των γιορτών γιγαντώνεται η διάθεσή μας να κάνουμε δώρα σε συγγενείς και φίλους.
Χελωνάκια, ψάρια σε γυάλες, χάμστερ, καναρίνια, παπαγάλοι, εξωτικά ζώα και κουνέλια σε πολύχρωμα κλουβιά, γατάκια και κουτάβια σε συσκευασίες δώρου καταφθάνουν στα χέρια ακατάλληλων και ανεύθυνων συχνά ανθρώπων που μόλις περάσει το πνεύμα αγάπης των Χριστουγέννων ή απλά επανέλθει το καθημερινό τους πρόγραμμα στη φυσιολογική ροή του, δεν έχουν ιδέα πραγματικά τι να κάνουν με τα ζώα που έλαβαν ως δώρο. Τα ποσοστά εκείνων που κράτησαν τα ζώα που τους δώρισαν είναι αλήθεια απογοητευτικά και αυτό θα πρέπει να μας θορυβεί για μια τέτοια απόφαση.
Τα ποσοστά εκείνων που κράτησαν τα ζώα που τους δώρισαν είναι αλήθεια απογοητευτικά και αυτό θα πρέπει να μας θορυβεί για μια τέτοια απόφαση.
Οι πρώτες εγκαταλείψεις ζώων στους δρόμους και οι επιστροφές τους στα κλουβιά καταφυγίων ξεκινούν πριν τελειώσει ο Γενάρης. Πολλά από αυτά προέρχονται δυστυχώς από παράνομες εκτροφές αλλά και από εμπορία ζώων που είναι μια πολύ σκοτεινή βιομηχανία που κρατά χρόνια σε αυτή τη χώρα. Και αυτό γιατί πολύ συχνά οι άνθρωποι είτε θέλουν να αγοράσουν ένα καθαρόαιμο ζώο μισοτιμής είτε υιοθετούν αδέσποτα ζώα από οίκτο καθώς βρέθηκαν σε μια «μέρα υιοθεσίας» και τα λυπήθηκαν. Η υιοθεσία όμως ενός αδέσποτου ζώου είναι εκτός από μια πράξη υπέρτατης καλοσύνης και αγάπης, μια πολύ σημαντική απόφαση ζωής καθώς τα περισσότερα αδέσποτα ζώα έχουν προβλήματα συμπεριφοράς τα οποία συχνά δεν λύνονται άμεσα και χωρίς τη βοήθεια κάποιου συμπεριφοριστή ζώων. Επομένως είναι μια απόφαση που πρέπει να παρθεί απόλυτα συνειδητά και υπεύθυνα.
Ιδανικά για να βάλει ένας άνθρωπος ένα ζώο στη ζωή του θα πρέπει να είναι απόλυτα προετοιμασμένος και ενημερωμένος τόσο για τις όμορφες όσο και για τις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν κοντά του. Σε κάθε απόφαση συμβίωσης με ένα ζώο, θα πρέπει να συνυπολογιστούν το πρόγραμμα των καθημερινών δραστηριοτήτων μας, ο χώρος και ο χρόνος που διαθέτουμε, η σύνθεση της οικογένειας και το βασικότερο να μπορούμε να παραμερίζουμε συχνά τις ανάγκες μας, καθώς τα ζώα είναι ζωντανοί οργανισμοί και χρειάζονται φροντίδα. Δεν μπορείς να λείψεις για μέρες από το σπίτι και να τα αφήσεις μόνα τους! Επομένως, εξαιρετικά σημαντικό στην απόφαση συμβίωσης με ένα κατοικίδιο να γνωρίζεις ποιος θα κρατήσει το ζώο σου, αν εσύ χρειαστεί να λείψεις και ακόμη πιο ώριμη σκέψη να ξέρεις τι θα απογίνει το κατοικίδιό σου, αν εσύ φύγεις ξαφνικά από τη ζωή. Τα κατοικίδιά μας δεν είναι διακοσμητικά αντικείμενα στο σπίτι, άψυχα όντα χωρίς ανάγκες μα είναι μέλη της οικογένειάς μας που αλληλεπιδρούν όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα μαζί μας.
Τα ζώα δεν είναι σε καμιά περίπτωση δώρα για τις γιορτές ούτε για τα παιδιά ούτε για τους ενήλικες. Ειδικά για τα παιδιά που ζητάνε επίμονα ως δώρο ένα κατοικίδιο και οι γονείς γνωρίζουν πως δεν είναι ικανά να το φροντίσουν, υπάρχουν αμέτρητα λούτρινα στην αγορά τα οποία θα μπορούσαμε να αγοράσουμε ως δώρα και να μάθουν τα παιδιά να τα φροντίζουν, ώστε να εξοικειωθούν με την ιδέα! Σε κάθε περίπτωση όμως το να μεγαλώνει ένα παιδί με ένα κατοικίδιο είναι μια μοναδική εμπειρία, καθώς μέσα από τη συνύπαρξη αυτή ανοίγεται ένας νέος κόσμος θαυμάτων, ένας κόσμος συνύπαρξης με το διαφορετικό το οποίο μαθαίνει να το σέβεται. Ανοίγεται ένας κόσμος εξωτερίκευσης συναισθημάτων, ένας κόσμος ωριμότητας και αγάπης. Αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες στην οικογένεια για την αρμονική συνύπαρξη παιδιών και ζώων. Όμως το να δωρίσεις ένα κουτάβι ή ένα μωρό γατάκι σε ένα παιδί που δεν μπορεί να ασχοληθεί με τη φροντίδα του είναι σίγουρα μια απερίσκεπτη πράξη που θα φέρει προβλήματα στο μέλλον. Ξέρουμε άλλωστε όλοι πως ακόμη και έφηβοι που αποκτούν ζώα, συνήθως τα ζώα στην καλύτερη περίπτωση καταλήγουν με τους γονείς τους και στη χειρότερη μόνα και έρημα στους δρόμους ή δεμένα μόνιμα σε μια αυλή.
Τα ζώα είναι ψυχές που σου προσφέρουν απλόχερα όλη την αγάπη τους και δένονται με μια αόρατη κλωστή μαζί σου μέχρι το τέλος της ζωής τους. Παραμένουν για όλη τους τη ζωή «μωρά» που εξαρτώνται από τον γονιό τους, έχουν σημαντικές ανάγκες και δεν μπορούν σε καμιά φάση της ζωής τους σίγουρα να ζήσουν μόνα τους. Δεν φεύγουν, όταν ενηλικιωθούν, από το σπίτι! Δεν μπορούν να φάνε ή να βολτάρουν μόνα τους!
Δεδομένο και αυτής της εποχής παραμένει το γεγονός πως κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να αγαπάει τα ζώα ή να τα βάλει στο σπίτι του.
Έχει την ηθική υποχρέωση όμως να τα σέβεται και να μην τα αντιμετωπίζει ως άψυχα αντικείμενα που δεν νιώθουν. Παρόλο που οι κακοποιήσεις ζώων ως χριστουγεννιάτικα έθιμα έχουν μειωθεί κατά πολύ, η απερισκεψία με την οποία αποφασίζει κάποιος να βάλει στη ζωή του ένα ζώο ακόμη επικρατεί. Παράλληλα όμως δεν μπορούμε να μη σταθούμε στο απόλυτα θετικό γεγονός πως η ευαισθητοποίηση του κόσμου αυξήθηκε κατά πολύ και αυτό επιτεύχθηκε σε έναν μεγάλο βαθμό από τις συνεχείς φιλοζωικές ενημερώσεις που γίνονται εντός και εκτός σχολείων σε πολίτες κάθε ηλικίας. Υπάρχουν ακόμη και πολύ μικρά παιδιά που είναι απόλυτα ευαισθητοποιημένα για τα ζώα και το περιβάλλον και αυτό είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο!
Η συνύπαρξη με ένα κατοικίδιο είναι ένα δώρο ζωής, ένα δώρο αγάπης και όχι ένα δώρο Χριστουγέννων. Δεν είναι το εσωτερικό ενός κουτιού με ένα καταπληκτικό γιορτινό περιτύλιγμα που το τοποθετούμε κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο περιμένοντας να το ανοίξουμε την Πρωτοχρονιά. Δεν είναι δώρο με κάρτα αλλαγής που, όταν το βαρεθούμε, το επιστρέφουμε ή το πετάμε. Δεν υπάρχει κανένα ικανοποιητικό επιχείρημα που να μας επιτρέπει να μεταχειριζόμαστε τα ζώα σαν άψυχα αναλώσιμα αντικείμενα και παιχνίδια. Είναι ένας συνοδοιπόρος ζωής, ένας παντοτινός φίλος που θα μας σταθεί σε κάθε χαρά και δυσκολία όσο συχνά δεν μας έχει σταθεί ένας άνθρωπος.
Αυτές τις γιορτές, ας γίνει η μεγάλη διαφορά να υιοθετήσετε, εφόσον το αποφασίσατε, υπεύθυνα! Σε μια γωνιά του δρόμου ή πίσω από τα σιδερένια κάγκελα ενός κλουβιού βρίσκεται ο καλύτερός σας φίλος, κουνά την ουρά του και σας περιμένει!
Μια σκέψη σχετικά με το “Τα ζώα δεν είναι εορταστικά δώρα!”
Τα σχόλια έχουν κλείσει.