Το Καρακάλ στην πραγματικότητα είναι μια μεγάλη αγριόγατα, ένα σαρκοφάγο θηλαστικό που ανήκει φυσικά στα αιλουροειδή.
Γράφει ο Βασίλειος Δημάκος, Εκπαιδευόμενος Κριτής Μορφολογίας Γάτας FIFe
Το όνομά του προέρχεται από τις τούρκικες λέξεις “Kara kulak” που σημαίνουν μαύρα αυτιά, ενώ ανάλογα με τις διαφορετικές περιοχές που ζει το συναντάμε και με διαφορετικά ονόματα όπως Αφρικανικός λύγκας ή Ασιατικός λύγκας.
Στην πραγματικότητα όμως δεν ανήκει στο γένος Λυγκξ.
Οι συγκεκριμένες αγριόγατες πρώτη φορά εντοπίστηκαν και καταγράφηκαν περίπουστο 1870 στην Νότια Αφρική, από έναν Γερμανό φυσιοδίφη την περίοδο της μεγάλης αποικιοκρατίας της μαύρης ηπείρου. Το φυσικό περιβάλλον τους είναι αρκετά ευρύ και εκτείνεται σε όλη την Αφρική εκτός από τα πυκνά και υγρά δάση του Ζαΐρ και του Κονγκό και εκτός από την έρημο Σαχάρα.
Επίσης στην Μέση Ανατολή, την Αραβική χερσόνησο ακόμα έως την Κασπία Θάλασσα έως την λίμνη Αράλη.
Τα Καρακάλ λατρεύουν της ημιερημικές περιοχές με χαμηλή βλάστηση, θαμνώδεις περιοχές ακόμα και σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο. Το συναντάμε ακόμα και στην οροσειρά του Άτλαντα στο Μαρόκο σε ύψος 2.500 μέτρων αλλά και στην Ανατολική Αφρική στα υψίπεδα της Αιθιοπίας σε υψόμετρο έως 3.000 μέτρα.
Όπως είπαμε νωρίτερα είναι μεγάλες αγριόγατες αλλά σαν αιλουροειδή είναι μεσαίου μεγέθους, με έντονα μυώδες σώμα, πολύ στιβαρή δομή και παρουσιαστικό που θυμίζει έντονα Πούμα.
Εκτός από τα αυτιά τους φυσικά, που αποτελούν το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα. Μεγάλα και μυτερά στην κορυφή, έχοντας αυτές τις σκουρόχρωμες τούφες, που τους δίνουν την χαρακτηριστική τους όψη. Καστανόξανθο, κοκκινωπό, στο χρώμα της άμμου αναμεμειγμένο με γκρι, ανάλογα την περιοχή που ζουν, διαθέτουν ένα εξαιρετικά πυκνό τρίχωμα που αποτελείται από πολύ τραχιές τρίχες, και όλα μαζί βοηθούν στην προστασία τους από την θερμότητα αλλά και από το κρύο. Τα αμυγδαλωτά τους σε σχήμα μάτια έχουν συνήθως πρασινωπό χρώμα, ενώ το στόμα τους είναι εξοπλισμένο με πολύ μεγάλα και δυνατά δόντια. Χαρακτηριστική είναι τέλος η ούρα τους που είναι παραδόξως κοντή για αυτό το αθλητικό σώμα. Μπορούν εύκολα να φτάσουν τα 16-18 κιλά ενώ τα θηλυκά είναι 3 με 5 κιλά λιγότερα.
Τρέφονται με μικρά τρωκτικά συνήθως, αλλά και με πουλιά και ερπετά, δεν θα διστάσουν βέβαια να κυνηγήσουν και αντιλόπες το βάρος των οποίων φτάνει τα 50 κιλά. Είναι μοναχικές αγριόγατες και συνήθως κινούνται ανά ζεύγη. Στα αυτιά μας οι ήχοι που βγάζουν ακούγονται σχεδόν όμοιοι με αυτούς της γάτας. Νιαουρίσματα, γρυλίσματα και γουργουρίσματα αλλά δεν σταματάνε εκεί. Για να οριοθετήσουν την περιοχή τους παράγουν έναν προειδοποιητικό ήχο που μοιάζει πολύ με γάβγισμα.
Η κατάσταση του πληθυσμού τους θεωρείται καλή και σταθερή και δεν εμπνέεται κανένα είδος ανησυχίας. Σε κάποιες περιοχές βέβαια επιτρέπεται το κυνήγι τους, έτσι απλά για την ικανοποίηση της ανωτερότητας του κάθε ανεγκέφαλου δίποδου. Αλλού θεωρείται ζώο που προκαλεί προβλήματα όπως στη Νότια Αφρική και στη Ναμίμπια και επιτρέπεται ελεύθερα η θανάτωση τους. Στις πιο πολλές περιοχές βέβαια όπως στην Αίγυπτο, το Πακιστάν, την Τυνησία, το Μαρόκο, την Ιορδανία και πολλές άλλες απαγορεύεται το κυνήγι τους.
Τα Καρακάλ μπορούν να εξημερωθούν και να γίνουν κατοικίδια. Η κατοχή τους όμως απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και είναι παντελώς διαφορετική από αυτή μιας γάτας ή ενός σκύλου.
Έτσι δεν συνίσταται η απόκτηση κάποιου μικρού Καρακάλ απευθείας από την φύση, αντίθετα από διάφορα εκτροφεία από τις χώρες όπου επιτρέπεται η εκτροφή τους. Τα γατάκια θα πρέπει να έρχονται σε επαφή με την ανθρώπινη παρουσία από πολύ μικρά αλλά και σε τακτικά χρονικά διαστήματα ώστε να εξοικειωθούν.
Υπάρχουν παραδείγματα από Καρακάλ που βγαίνουν βόλτα με λουρί σαν σκύλοι και είναι πλήρως εξημερωμένα.
Είναι πραγματικά πολύ όμορφα ζώα, περήφανα και ατρόμητα. Είναι η μόδα της εποχής να έχουμε «περίεργα» κατοικίδια, σαύρες, χελώνες, φίδια κλπ. Κάποιες φορές οι συγκατοίκηση μαζί τους είναι ευχάριστη και υπάρχουν πολλά όμορφα παραδείγματα στο διαδύκτιο και βίντεο που το αποδεικνύουν. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για άγριο ζώο.
Σεβασμός λοιπόν και τα συμπεράσματα δικά σας.
