Γράφει η Χαριτίνη Πανοπούλου, τραγουδίστρια- τραγουδοποιός – καθηγήτρια κλασικής κιθάρας και σύγχρονου τραγουδιού
Κάπου διάβασα, ο Θεός δεν έδωσε στα ζώα μιλιά, γιατί τα λένε όλα με τα μάτια. Κι είναι τόσο αλήθεια! Στα μάτια κάθε αδέσποτου ζώου, φαίνεται σαν καθρέπτης ο πόνος, η μοναξιά αλλά και η σκληρότητα η δική μας! Τα ζώα κρύβουν τόση τρυφερότητα όση εμείς οι άνθρωποι δεν σκεπτόμαστε ποτέ να δείξουμε ο ένας στον άλλο, από φόβο αλλά και από έλλειψη συναισθήματος. Μεγάλωσα με ένα λυκόσκυλο τον Ρόκυ, τον αγάπησα πολύ και η απώλειά του από τα γηρατειά με στιγμάτισε τόσο που πέρασαν πολλά χρόνια για να αποκτήσω άλλο σκύλο, τη γλυκιά μου Μπιάνκα, που έχει αλλάξει τη ζωή μου εδώ και ένα χρόνο!
Στα μάτια του κάθε αδέσποτου ζώου, βλέπω το βλέμμα το δικό της και σκέφτομαι ότι τόση στοργή και αγάπη αντιστοιχεί και σε εκείνο, τόση της δίνω και μου δίνει κάθε μέρα. Μια αγκαλιά, μια υιοθεσία, ένα πιάτο φαγητό και λίγο νερό μας κοστίζει τόσο λίγο και κάνει τα δικά τους μάτια να χαμογελούν τόσο πολύ, όπως ακριβώς τους αξίζει! Η εικόνα των εξαθλιωμένων ζώων στον δρόμο είναι η εικόνα της δικής μας εσωτερικής ασχήμιας, κι αν αυτά μας φαίνονται άσχημα και βρώμικα είναι, γιατί αυτό τους προσφέραμε ή γιατί αδιαφορήσαμε.
Όταν λοιπόν δούμε πληγωμένο ζώο, πρέπει να απευθυνόμαστε αμέσως στον αρμόδιο Δήμο ή σε όποια Φιλοζωική μπορεί να το φροντίσει. Χαίρομαι ιδιαίτερα που τα τελευταία χρόνια βλέπω όλο και λιγότερα αδέσποτα στον δρόμο, και που γνωρίζω συνεχώς ανθρώπους που με συγκινητική αγάπη κάνουν πράξη το ενδιαφέρον τους και υιοθετούν ένα ζωάκι. Πρόσφατα μιλούσα με μία κοπέλα που υιοθέτησε 10 γάτες! Διαμαρτύρονταν όλοι στην περιοχή, γιατί ήταν πολλές και δεν τις ήθελαν. Εκείνη τις μάζεψε, τις φρόντισε και μου λέει: “Δεν γίνεται μόνο να διαμαρτυρόμαστε ή να τα περιμένουμε όλα από τους Δήμους, πρέπει κι εμείς οι πολίτες να κάνουμε ο καθένας ό, τι μπορεί” και πραγματικά την θαύμασα!
Ας κάνουμε λοιπόν μια αρχή ο καθένας να νιώσουμε πρώτα την ευθύνη που έχουμε για τις ζωές των μικρών μας φίλων, και να κάνουμε πράξη μετά αυτό το ελάχιστο που μπορούμε, γιατί έτσι θα γίνουμε κι εμείς καλύτεροι. Η Μπιάνκα μου απαντά πάντα με τις κινήσεις και το βλέμμα της που είναι τόσο δυνατό, που καμιά φορά λέω ότι μόνο που δεν μιλάει! Κοίταξε λοιπόν τα μάτια ενός αδέσποτου και διάβασέ τα να λένε “Πεινάω”, “Διψάω”, “Πονάω”, “Σ’ έχω ανάγκη” και μην τα αφήσεις χωρίς απάντηση. Και πίστεψέ με η αγάπη που θα πάρεις από αυτά τα μάτια είναι το πιο ακριβό δώρο! Τα ζώα μας διδάσκουν αγάπη και πώς να μην είναι αυτό Δώρο;…
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Χαριτίνη Πανοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα με καταγωγή από την ορεινή Κορινθία. Από πολύ μικρή ξεκίνησε το ταξίδι της στη μουσική και σπούδασε κλασική κιθάρα, βυζαντινή μουσική και σύγχρονο τραγούδι.
Φοίτησε επίσης στο Τμήμα Μαθηματικών του ΕΚΠΑ. Ως τραγουδίστρια έχει εμφανιστεί σε σημαντικούς χώρους και μουσικές σκηνές της Αθήνας. Η πρώτη της δισκογραφική δουλειά αφορά την παραδοσιακή μουσική. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο έντεχνο – σύγχρονο τραγούδι και έλαβε το πτυχίο της με βαθμό άριστα παμψηφεί από το Θεομητορικό Ωδείο. Επίσης έχει σπουδάσει βυζαντινή μουσική και ασχολείται και με την ψαλτική τέχνη. Ασχολείται ιδιαίτερα με τη διασκευή κομματιών για κιθάρα και φωνή, ενώ τον τελευταίο καιρό ετοιμάζει της πρώτη της προσωπική δισκογραφική δουλειά με δικά της τραγούδια, σε στίχο και μουσική, αλλά και συμμετέχει στα τραγούδια του βιβλίου «Η μεγάλη επιστροφή» που αποτελεί τη συνέχεια του βιβλίου «Το Δώρο, η πρώτη αυτοβιογραφία σκύλου με τη δύναμη του μαγικού ρεαλισμού». Διδάσκει Κλασική και Σύγχρονη Κιθάρα και Ελαφρό – Σύγχρονο – Έντεχνο Τραγούδι, αλλά και διευθύνει τη Θεομητορική Παιδική Χορωδία.
